این سیلی بود که در سراسر جهان شنیده شد.

در مراسم اهدای جوایز اسکار یکشنبه شب، ویل اسمیت وقتی روی صحنه اسکار به صورت مجری کریس راک سیلی زد، پس از اینکه راک در مورد ریزش موی همسر اسمیت، جادا، که به گفته این بازیگر به دلیل ریزش مو است، شوخی کرد، بازیگران دیگر و میلیون ها بیننده را شوکه کرد. وضعیت پزشکی.

روز دوشنبه، اسمیت در اینستاگرام به دلیل اقدامات خود عذرخواهی عمومی کرد.

اسمیت نوشت: رفتار من در مراسم اسکار دیشب غیرقابل قبول و غیرقابل توجیه بود. “من می خواهم علناً از شما عذرخواهی کنم، کریس. من خارج از خط بودم و اشتباه کردم.”

بیانیه اسمیت چیزهای بیشتری دارد، و باید بگویم، این یکی از بهترین عذرخواهی های عمومی است که تا به حال خوانده ام. این یک درس درخشان در هوش هیجانی زندگی واقعی، توانایی درک و مدیریت رفتار عاطفی است. (شما می توانید عذرخواهی کامل را از طریق پست اینستاگرام اسمیت در پایان این مقاله بخوانید.)

چه یک حرفه ای روابط عمومی باشید یا یک صاحب کسب و کار که به دلیل یک لحظه احساسی مرتکب اشتباه شده اید، عذرخواهی اسمیت به عنوان یک مطالعه موردی با نکات ارزشمند متعدد عمل می کند. بیایید آنها را تجزیه کنیم و ببینیم چگونه می توانند به شما کمک کنند.

اسمیت در پاراگراف آغازین خود دقیقاً محل اشتباه را مشخص می کند.

او توضیح می دهد: “شوخی به قیمت من بخشی از کار است.”

چیزی که اسمیت تجربه کرد فقط یک اشتباه ضعیف در قضاوت نبود. این نمونه ای از چیزی بود که روانشناسان از آن به عنوان “ربایش عاطفی” یا “ربای آمیگدال” یاد می کنند.

وقتی نوبت به عملکردهای اجرایی سطح بالاتری می‌رسد، مانند ظرفیت فکر کردن از طریق تصمیم یا تمرین خودکنترلی، معمولاً لوب پیشانی (های) که بزرگترین بخش مغز است را درگیر می‌کنیم. اما زمانی که ما نوعی تهدید عاطفی را احساس می کنیم، آمیگدال، یک ساختار بادام شکل که در اعماق مغز یافت می شود، این فرآیند را “ربایش” می کند. این اغلب منجر به یک مبارزه، فرار یا واکنش انجماد می شود.

اگر اسمیت شوخی راک را به عنوان حمله ای به همسرش تفسیر می کرد، این می تواند اسمیت را به “واکنش عاطفی” سوق دهد – در این مورد، اقدامی را انجام دهد که بعداً از آن پشیمان خواهد شد.

بدون شک می توانید با اسمیت ارتباط برقرار کنید. همه ما در لحظات احساسی مرتکب اشتباهاتی شده‌ایم، کارهایی را گفته‌ایم یا انجام داده‌ایم که آرزو می‌کنیم بتوانیم آن را پس بگیریم. البته، اگر بتوانید این محرک‌ها را از قبل شناسایی کنید، عالی خواهد بود، اما اغلب این اتفاق مانند اسمیت رخ می‌دهد: تا زمانی که خیلی دیر نشده است، متوجه نمی‌شویم که چه کرده‌ایم.

اما اسمیت به جای نادیده گرفتن موقعیت یا به حداقل رساندن آنچه اتفاق افتاده است، با تصدیق آنچه اتفاق افتاده و مستقیماً عذرخواهی می کند، همه چیز را عالی شروع می کند.

اسمیت ادامه می دهد: “من خجالت می کشم و اقدامات من نشان دهنده مردی نیست که می خواهم باشم.”

این جمله به تنهایی یک استاد کلاس در هوش هیجانی است. اجازه بدهید توضیح دهم که چرا.

خجالت یک احساس بسیار دشوار است که می توان با آن کنار آمد. وقتی خجالت می‌کشیم، آخرین کاری که می‌خواهیم انجام دهیم این است که آشکارا بیرون بیاییم و به اشتباه خود اعتراف کنیم. ما ترجیح می دهیم زیر یک سنگ پنهان شویم. اسمیت با اذعان به شرمندگی خود شجاعت و تمایل خود را برای مقابله با اعمال خود نشان می دهد.

سپس، اسمیت فراتر می رود.

بسیاری از مواقع زمانی که عذرخواهی هایی از این قبیل را مشاهده می کنیم، عذرخواهی کننده ادعا می کند که اقدامات او نماینده شخصی که هستند نیست. اما با گفتن این حرف، آن‌ها کارهایی را که انجام داده‌اند به حداقل می‌رسانند و نمی‌دانند که این همان شخصی است که آنها هستند، که آنها نیز مانند همه ما، برای رفع یک ضعف نشان‌داده شده به کار سخت نیاز دارند.

اما وقتی اسمیت می‌گوید اعمال او نشان‌دهنده مردی نیست که می‌خواهد باشد، او ادعا نمی‌کند که چیزی است که نیست. انگار می‌گوید: من این هستم، اما آن چیزی نیست که می‌خواهم باشم. من می خواهم بهتر باشم. من باید بهتر باشم.’

اسمیت سپس با یک جمله قدرتمند و شش کلمه ای بر این نکته تأکید می کند:

“من یک کار در حال پیشرفت هستم.”

دفعه بعد که یک لحظه احساسی دارید و نیاز به عذرخواهی دارید، گفته اسمیت را به خاطر بسپارید. فقط 11 جمله است. 160 کلمه اما اسمیت با همین چند کلمه نشان می‌دهد که عذرخواهی نباید عباراتی طولانی، خالی و طولانی باشد.

با آن چند کلمه، اظهارات اسمیت هر کاری را که یک عذرخواهی خوب می تواند انجام دهد انجام داد: پشیمانی، پشیمانی، آسیب پذیری، اصالت و فروتنی را نشان داد – ویژگی هایی که کمک زیادی به دفن هتش با کسانی که به آنها توهین کرده اید، جبران می کند و به شما کمک می کند. تا دفعه بعد بهتر باشیم

همه ما در حال پیشرفت هستیم.