همانطور که ادیت وارتون یک بار گفت: “دو راه برای انتشار نور وجود دارد: شمع بودن یا آینه ای که آن را منعکس می کند.” هیچ نمونه امروزی بهتری از یک رهبر که هر دو روی آن سکه را تجسم می‌کند، از داون استالی وجود ندارد.

زمانی که استالی در سال 2008 هدایت تیم بسکتبال زنان دانشگاه کارولینای جنوبی را بر عهده گرفت، می خواست برنده شود. و او این کار را انجام داده است. تحت رهبری استالی، گیم‌کاکس‌ها 10 تورنمنت متوالی NCAA را انجام داده‌اند، چهار بار به فینال فور سفر کرده‌اند و دو قهرمانی ملی را به دست آورده‌اند. او برنامه بسکتبال زنان را ساخت و میراثی را برای مطابقت با آن ایجاد کرد.

ما می‌توانیم از تیم‌های برنده و مربیان آنها چیزهای زیادی یاد بگیریم، اما مربی استالی فراتر از وظایف معمول مربیگری است. او چراغی است که نور خود را به دیگران – در داخل و خارج از زمین – می تابد. پس چه چیزی می توانیم از کتاب بازی برنده استالی بیاموزیم؟ در اینجا سه ​​درس است که من پیدا کردم:

هنگامی که زمین را ترک می کنید، مربیگری متوقف نمی شود – چیزی که مربی استالی به خوبی از آن آگاه است. در سال 2017، او تیم Gamecocks کارولینای جنوبی را به اولین قهرمانی NCAA خود هدایت کرد. یک شاهکار باورنکردنی به خودی خود، با توجه به بیانیه مربی استالی که خارج از زمین انجام شد، قابل توجه تر شد. پس از بازی، او تور قهرمانی را قطع کرد و تکه هایی از آن را برای سرمربیان دیگر زنان سیاه پوست پست کرد. پس از برد تیمش در سال 2022، او دوباره این کار را انجام می دهد – این بار با فرستادن تکه های تور برای مربیان مرد سیاه پوست و روزنامه نگاران سیاه پوست که اغلب فرصت هایی را که لیاقتش را دارند، به دست نمی آورند.

این ژست هم اشاره ای به کارولین پک، اولین مربی سیاه پوستی است که قهرمانی ملی بسکتبال زنان را به دست آورد، و هم نمادی برای چیزی بزرگتر. مربی استالی با جشن گرفتن و به اشتراک گذاشتن دستاوردهای خود بیانیه ای قوی ارائه می دهد: این قهرمانی بیشتر از تیم او است، مربوط به همه کسانی است که آرزو دارند روزی در جایی که او هستند باشند. بالا بردن یکدیگر و نشان دادن اینکه اهدافشان در دسترس است، برای هر کسی که یک تیم را مدیریت می‌کند، صلاحیت بسیار مهمی است و مربی استالی واقعاً راه را نه فقط برای مربیان دیگر، بلکه برای همه رهبران هموار می‌کند.

در مسابقات قهرمانی NCAA در سال 2022، دانشگاه کارولینای جنوبی در برابر دانشگاه کانکتیکات هاسکی، یکی از برنده‌ترین تیم‌های تاریخ بسکتبال کالج زنان قرار گرفت. در واقع، هاسکی ها رکورد کامل 11-0 در بازی های قهرمانی داشتند – آماری که بیشتر افراد را می ترساند. اما نه مربی استالی.

در عوض، وقتی از او در مورد میزان برد هاسکی سؤال شد، او با خونسردی و با اطمینان پاسخ داد و اظهار داشت که تیم او رکورد قهرمانی شکست ناپذیری نیز دارد – و این درست است. در حالی که هاسکی ها ممکن است بردهای بیشتری را در اختیار داشته باشند، اما این باعث نشد که مربی استالی ارزش او و تیمش را بداند. سطح اعتماد به نفسی که او برای حضور در بازی‌هایی که در آن به وضوح ضعیف‌تر بود، حداقل قابل‌تأثیر است. به عنوان رهبر، ما همیشه نمی‌توانیم نتیجه شرایط خاص را پیش‌بینی کنیم، اما همچنان می‌توانیم اعتماد به نفس را در تیم‌هایمان ایجاد کنیم تا رویاهای بزرگی داشته باشند و برای رسیدن به آن سخت تلاش کنیم.

برای هر بازیکن ستاره ای – یک نیمکت پر از هم تیمی ها وجود دارد که از کنار زمین آنها را تشویق می کنند. بسیاری از اوقات این افراد به خاطر ارزشی که ارائه می دهند ناشناخته می مانند، اما نه در تیم مربی استالی. در حالی که ممکن است شما فقط کسانی را ببینید که بیشترین سبد را به ثمر می‌رسانند، او معتقد است که این گارد نقطه شروع یا پاور فوروارد نیست که یک تیم را آن‌طور که هستند می‌سازد. در نهایت، این بازیکنان تمرین و نیمکت هستند که توانایی یک تیم را برای پیروزی در تمام فصل شکل می‌دهند و مربی استالی مطمئن می‌شود که حقشان را به آنها می‌دهد.

این تمرینی است که همه رهبران باید تمرین کنند. چیزهای کوچک زیادی وجود دارند که به طور منظم اتفاق می‌افتند که به طور بالقوه مورد توجه قرار نمی‌گیرند. ما باید به یاد داشته باشیم که به سادگی ابراز کمی قدردانی از قهرمانان گمنام در زندگی ما می تواند راه درازی داشته باشد.