برای اکثر مردم، کلمه بیمار روانی تصاویری از جنایتکاران سرسخت و دیوانه های تبردار را تداعی می کند. مطمئناً بسیاری از بیماران روانی در زندان به سر می برند. اما بسیاری دیگر زندگی عادی ظاهری دارند.

به عنوان مثال، یک عصب‌شناس در حال مطالعه روان‌پریشی است که به طور تصادفی در 60 سالگی متوجه شد که مغز او دقیقاً مانند مغز مجرمانی که در حال مطالعه بود کار می‌کند. یا برای شواهدی از این واقعیت، می‌توانید به تحقیقاتی نگاه کنید که نشان می‌دهد رهبران کسب‌وکار سه برابر بیشتر از جمعیت عمومی احتمال روان‌پریشی دارند. واضح است که بسیاری از بیماران روانی از قلم استفاده می کنند نه اسلحه، و روزهای خود را در C-suite می گذرانند نه در ندامتگاه.

چه طور ممکنه؟ تحقیقات قبلی نشان می دهد که به اصطلاح “ویژگی های تاریک” – ویژگی هایی مانند فقدان همدلی، دستکاری و خودشیفتگی که افراد روزمره با اصطلاح “روانی” مرتبط می شوند – خود را به روش های مختلف نشان می دهند. تحقیقات جدید نوعی به‌خصوص سخت‌گیر را کشف کرد که کارآفرینان و دیگر متخصصان می‌توانند بدون اینکه دقیقاً متوجه خطری که با آن دست و پنجه نرم می‌کنند، با آن مواجه شوند.

در تصور عامه مردم، روان‌پرستان فاقد همدلی هستند. آنها یا نمی فهمند یا به احساس دیگران اهمیت نمی دهند. این همان چیزی است که باعث می شود آنها بسیار خطرناک باشند. اما تحقیقات جدید روانشناسان بریتانیایی نشان می دهد که این همیشه درست نیست. تیمی از دانشگاه ناتینگهام ترنت شخصیت تقریباً 1000 نفر از افراد مورد مطالعه را مورد بررسی قرار دادند و یک نوع فرعی کمتر شناخته شده اما هنوز سمی از روانپزشک را کشف کردند: “همدلی تاریک”.

محققان اخیراً در The Conversation توضیح دادند که این نوع از معیارهای “ویژگی های تاریک” و همدلی امتیاز بالایی کسب کرد. این همدلان تاریک خشونت فیزیکی به کار نمی بردند یا آشکارا نیازها را نادیده می گرفتند و می خواهند دیگران به دنبال علایقشان باشند. رفتار آنها موذیانه تر، کمتر آشکارا تهاجمی بود اما همچنان مخرب بود.

همدلان تاریک به اندازه گروه سه گانه تاریک سنتی پرخاشگر نبودند – که نشان می دهد گروه دوم احتمالا خطرناک تر هستند. ناجا هیم و الکساندر سومیچ می نویسند که مردم از طریق طرد اجتماعی، طنز بدخواهانه و القای گناه.

که بسیار شبیه برخی از انواع بدتر است که ممکن است در اطراف دفتر با آنها روبرو شوید. که در

محققان می‌گویند: “خطر این مشخصات شخصیتی این است که همدلی و احتمالاً مهارت‌های اجتماعی ناشی از آن، تشخیص تاریکی آنها را سخت‌تر می‌کند. ما معتقدیم که همدل‌های تاریک ظرفیت بی‌رحمی و بی‌رحمی را دارند، اما می‌توانند چنین پرخاشگری را محدود کنند.” احتیاط به طور خلاصه، اینها اپراتورهای سیاسی باهوشی هستند که همیشه موفق می شوند دسیسه های زشت خود را به اندازه کافی پنهان کنند تا در صفوف بالا بروند.

روانشناسان مقاله خود را با ذکر این نکته پایان می‌دهند که تحقیقات بیشتری برای پر کردن تمام سایه‌های دقیق‌تر نحوه بیان روان‌پریشی مورد نیاز است، اما یک درس از قبل برای متخصصان روزمره روشن است: مراقب همدلی‌های تاریک باشید. اجازه ندهید درک عالی کسی از احساسات و انگیزه دیگران شما را از این واقعیت که هنوز هم می تواند یک روان پریش بی رحم باشد کور کند.