ویکی تسای، که برند پرفروش مراقبت از پوست Tatcha را تأسیس کرد که بر اساس آیین‌های زیبایی ژاپنی است، درس‌هایی را که در مورد تجارت از یک مربی گذشته آموخته است و وقتی احساس می‌کند تحت فشار قرار می‌گیرد، منعکس می‌کند. – همانطور که به ملیسا آنجل گفته شد

استرس برای مدت طولانی بخشی از زندگی من بوده است. من کارم را در وال استریت به عنوان یک معامله گر مشتقات اعتباری شروع کردم و در 11 سپتامبر با همسرم در Ground Zero بودم. او به یک بیماری خودایمنی مبتلا شد که سه سال طول کشید و در این مدت من مراقب او بودم. به دنبال آن سالها کار و سفر شدید زمانی که من مدیر برند استارباکس بین المللی بودم، انجام شد.

آن سفرها مرا به ژاپن برد و به مرور زمان عاشق زیبایی و فرهنگ این کشور شدم، به ویژه تمرکز بر ارتباط با طبیعت، حضور در لحظه حال، و تاکید بر سخاوت، اجتماع و هنر. حضور در آنجا به من کمک کرد تا آرامش پیدا کنم، و حتی توانستم با استفاده از مراسم مراقبت از پوست که از مطالعه با گیشاها یاد گرفتم، پوستم را از درماتیت ناشی از استرس درمان کنم. این تکنیک ها در واقع به من انگیزه دادند تا Tatcha را در سال 2009 راه اندازی کنم.

اما با رشد شرکت، متوجه شدم که استرسم برگشته است. نرخ رشد ما در دهه اول شرکت از 40 درصد به 85 درصد رسید، اما تا سال نهم نتوانستیم بودجه سازمانی دریافت کنیم. تا زمانی که این کار را انجام دادیم، چهار شغل کار کردم، ۲۵۰ روز از سال را رفت و آمد کردم، ۹ سال بدون حقوق رفتم و از پس‌انداز بازنشستگی پدر و مادرم برای سرمایه استفاده کردم.

سپس، در سال 2015، نامی اونودرا، مدیر اجرایی برند و فرهنگ تاچا، مرا به ریوسوکوین، معبدی در کیوتو آورد. در آنجا، با یک راهب ذن به نام توریو ایتو آشنا شدم که به من در مورد مراقبه و ارتباط ذهن و بدن، که به یک اصل اصلی فلسفه تاچا تبدیل شده است، یاد داد.

یکی از با ارزش ترین توصیه های توریو ایتو در یکی از جلسات مراقبه ما آمد. من با او به اشتراک گذاشتم که برای همگام شدن با سرعت تغییرات در Tatcha تلاش می کنم. او به من گفت به فکر یک درخت باشید.

توریو ایتو می گوید مهمترین قسمت درخت ریشه های آن است. هرچه ریشه ها عمیق تر باشد، درخت می تواند با خیال راحت رشد کند. ریشه ها درخت را ثابت نگه می دارند، در حالی که شاخه ها انعطاف پذیر هستند و به درخت اجازه می دهند در برابر بادهای شدید مقاومت کنند. توریو ایتو مرا تشویق کرد که وقتی احساس غرق شدن می‌کنم به درخت نگاه کنم، به ارزش‌هایم به‌عنوان ریشه‌ها، چیزهایی که من را ثابت نگه می‌دارند فکر کنم و در مورد هر چیز دیگری انعطاف‌پذیر باشم.