کارآفرینان برای موفقیت در کسب و کار خود بسیار سخت کار می کنند. آنها زمان، پول و انرژی خود را صرف می کنند. آنها از قبل برنامه ریزی می کنند و سعی می کنند انتظار چیزهای غیرمنتظره را داشته باشند. استراتژی های خروج بخش مهمی از این برنامه ها هستند.

ممکن است غیر منطقی به نظر برسد، اما برنامه های تجاری اغلب قبل از اینکه کسب و کاری برای خروج وجود داشته باشد، یک استراتژی خروج را شامل می شود. دلیلش این است که برای ایجاد یک کسب و کار به ارزش ثروت کافی نیست. شما همچنین به راهی برای بازگرداندن پول خود نیاز دارید. هر کارآفرینی اهمیت کار در راستای اهداف کوتاه مدت و بلندمدت برای حفظ رشد یک کسب و کار را می داند. استراتژی خروج یکی از آن اهداف بلندمدت است: برنامه ای برای آینده.

استراتژی های خروج فقط به نفع صاحب کسب و کار نیست. یک استراتژی خروج مناسب به سرمایه گذار کمک می کند تا تصمیم بگیرد که آیا یک شرکت یک هدف سرمایه گذاری جذاب است یا خیر. برخی از استراتژی‌های خروج رایج وجود دارد که سرمایه‌گذاران سهام خصوصی ممکن است به دنبال آن باشند، که هر کدام مزایا و معایب خاص خود را دارند.

IPO یکی از محبوب ترین روش های خروج برای سرمایه گذاران سهام خصوصی است. این مسیر احتمالاً بالاترین بازده سرمایه گذاری را در بازارهایی که منجر به رشد می شوند، ارائه می دهد.

• برای: در فهرست IPO، سهام شرکت در بازار سهام عرضه می شود، به این معنی که سرمایه گذاران می توانند سهام خود را به عموم بفروشند. خریداران بیشتر به معنای فرصت های بیشتری برای پس گرفتن پول خود و سپس مقداری است.
• با: الزامات نظارتی سختگیرانه ای برای عرضه عمومی و همچنین ریسک ها و نوسانات بازار برای مدتی پس از عرضه اولیه عمومی وجود دارد.

در یک خرید توسط یک خریدار استراتژیک، کسب و کار توسط یک شرکت دیگر برای پول نقد، سهام یا هر دو خریداری می شود. اگر کسب و کار بتواند به یک شرکت کمک کند تا وارد بازارهای جدید شود و توانایی های تجاری موجود خود را ارتقا دهد، احتمالاً به عنوان یک مناسب برای کسب تلقی می شود.

• برای: این روش به سرمایه گذاران سهام خصوصی خروج کامل و دسترسی فوری به نقدینگی را می دهد.
• با: مدیریت کسب و کار خریداری شده ممکن است به دلیل شرایط اکتساب، کنترل عملیات را از دست بدهد.

مدیریت خرید (MBO) نوعی خرید است که در آن کسب‌وکار توسط مدیریت و مدیران خود خریداری می‌شود. این شرکت را می توان با استفاده از ترکیب بدهی و سرمایه گذاری خصوصی خریداری کرد.

• برای: این استراتژی خروج نقدینگی فوری را برای سرمایه‌گذاران سهام خصوصی فراهم می‌کند و ممکن است فرهنگ شرکت را حفظ کند زیرا این یک خرید خارجی نیست.
• با: به طور کلی، مدیران سهام مورد نیاز برای خرید شرکت را ندارند، بنابراین از طریق تامین مالی بدهی، سرمایه جذب می کنند. بنابراین MBOها اغلب به شکل خرید اهرمی (LBO) هستند – به این معنی که مدیران از دارایی های شرکت به عنوان وثیقه برای وجوه استفاده می کنند و بدهی را با درآمدهای آتی پرداخت می کنند.

افزایش سرمایه اهرمی یک استراتژی خروج جزئی است که در آن یک کسب و کار با هدف پرداخت سود سهام بزرگ یا خرید مجدد سهام خود، بدهی اضافی می گیرد. این ساختار سرمایه کسب و کار را بازسازی می کند.

• برای: با این استراتژی، سهامداران می توانند کنترل خود را حفظ کرده و از مزایای مالیاتی احتمالی بدهی اضافی استفاده کنند. این تکنیک همچنین می تواند به عنوان دافع کوسه در صورت تسخیر خصمانه مورد استفاده قرار گیرد.
• با: گرفتن بدهی اضافی می تواند منجر به اهرم بیش از حد شود که می تواند منجر به مشکلات مالی و حتی ورشکستگی شود.

دریافت نوع مناسب خروج برای سرمایه گذاران سهام خصوصی مهم است. حداکثر بازگشت سرمایه برای سهامداران و شرکای محدود ایده آل است و استراتژی خروج بخشی از چرخه عمر معامله برای یک سرمایه گذاری است. هنگام انتخاب مسیر خروجی مناسب، مهم است که چند فاکتور کلیدی را در نظر بگیرید:

• نقش آینده سرمایه گذاران در تجارت
• نیازهای نقدینگی
• تاثیر الزامات نظارتی
• شرایط بازار در زمان وقوع نقدینگی