تنهایی – همه ما آنجا بوده ایم. در واقع، در پی همه گیری به اوج خود رسید. مطالعه هاروارد که در سال گذشته انجام شد نشان داد که 36 درصد از آمریکایی ها اخیراً احساس “تنهایی جدی” کرده اند. آن را به زیر گروه های جمعیت شناختی تقسیم کنید و اعداد حتی قابل توجه تر است: 61٪ از بزرگسالان جوان و 51٪ از مادران دارای فرزندان خردسال از تنهایی غیرارادی رنج می بردند.

و این واقعاً نقطه اصلی آن است – انزوا بر ما تحمیل شده است، ارتباطات اجتماعی ما را مختل می کند و ما را در یک جزیره رها می کند. در رهبری نیز اتفاق می‌افتد: مدیران عامل و کارآفرینان اغلب خود را در هنگام تصمیم‌گیری، سنجش استراتژی‌ها و تعیین مسیر برای شرکت‌هایشان می‌یابند.

این امر اجتناب ناپذیر به نظر می رسد. به چه کسی می توان برای تصمیم گیری به طور خاص به مدیر عامل اعتماد کرد؟ و با این حال، این تنهایی آسیب زا است و منجر به انواع بیماری های روحی و جسمی می شود.

خبر خوب این است که راهی برای دور زدن تنهایی وجود دارد. یا، بهتر است، آن را دوباره تعریف کنید. به جای اینکه اجازه دهید تنهایی برای شما اتفاق بیفتد، فضاها و زمان ها را برای تنهایی انتخاب کنید.

اول، مهم است که بدانیم چرا تنهایی مفید است. همانطور که نیویورک تایمز اخیرا گزارش کرده است، تنهایی انتخابی ذهن را از کنار آمدن به قدردانی تغییر می دهد. وقتی ذهن شما در حالت قدردانی قرار دارد، تصمیم گیری آسان تر است – و کمتر تحت تاثیر احساسات مرتبط با تنهایی مانند غم و عصبانیت قرار می گیرد.

دوم، مهم است که بدانید چگونه تنهایی را انتخاب کنید (به جای اینکه فقط تنهایی را مدیریت کنید). مانند بسیاری از چیزها، با خودآگاهی شروع می شود. چه زمانی تنها هستید و علت آن چیست؟ به همان اندازه مهم است، آیا می دانید چرا تنها بودن در این لحظات مهم یا ارزشمند است (مثلاً برای مطالعه، نوشتن، پیش نویس استراتژی و غیره لازم است)؟ وقتی این عوامل را شناسایی می‌کنید، مکان‌ها و زمان‌هایی را می‌شناسید که می‌توان تنهایی را انتخاب کرد – و می‌توانید ظاهر آن را کنترل کنید.

بخشی از این آگاهی این است که تنهایی را به عنوان یک تنبیه ندانیم، بلکه یک امتیاز است. به جای اینکه به تنبیه فکر کنید، «من انتخاب کردم که یک مدیر عامل/کارآفرین باشم، بنابراین باید این تصمیم را به تنهایی بگیرم»، می‌توانید این لحظه را به عنوان یک فرصت در نظر بگیرید: «این فرصت من است تا آنچه را که به دست آورده‌ام ارزیابی کنم و ببینم. چگونه می توانم با یک تصمیم تاثیرگذار دیگر موفقیت خود را تقویت کنم.”

به عبارت دیگر، این محور را انجام دهید: به جای اینکه تنهایی اتفاق بیفتد به تو، تنهایی را اتفاق بیانداز برای شما.

کلیدهای دیگری برای تبدیل تنهایی به یک انتخاب مؤثر، آگاهانه و قدردانی وجود دارد. در اینجا فقط چند مورد است که توسط افراد معرفی شده در مقاله نیویورک تایمز توصیه شده است:

• فضایی را پیدا کنید که برای شما آرامش بخش باشد – یک نقطه در پارک، یک کافه، حیاط خلوت شما. در دفتر خود جایی ننشینید که ارتباط با فشار کاری بر شما تحمیل شود.
• با خودت صحبت کن نه واقعا. این نوعی حمایت از خود و تأیید است که مخصوصاً زمانی مفید است که برای اولین بار یاد می گیرید که از تنهایی انتخابی خود قدردانی کنید. همچنین زمانی که در حال انجام تصمیمات پیچیده ای هستید که بخشی از بازی رهبری هستند، مفید است.
• گوشی را خاموش کنید. بله، قبلاً بارها این را شنیده ایم، اما واقعاً کمک می کند. در لحظه باشید. از حواس پرتی خودداری کنید. اجازه دهید ذهن شما لحظه را به طور کامل بدون غرق شدن در پیام ها، ایمیل ها و پینگ ها انتخاب کند.

شاید جذاب ترین بخش دیدگاه نیویورک تایمز در مورد تنهایی، باز کردن غیر شهودی آن برای ورود به خانه بود. جینا موفا، روان‌درمانگر، پیشنهاد داد در لحظات تنهایی با یک دوست (در صورت نیاز) تماس بگیرید. این می تواند به ایجاد ارتباط و ارتباط با خودمان قوی تر و واضح تر کمک کند – به نوعی مانند یک ستاره شمالی.