فرآیند مصاحبه به طور فزاینده ای جامع می شود زیرا هزینه های یک استخدام نامناسب افزایش می یابد. روزهایی که یک نامزد باید صرفاً یک درخواست عمومی را تکمیل می‌کرد و از طریق یک یا دو مصاحبه درهم می‌رفت، گذشته است.

در حال حاضر، ما نه تنها رزومه، نامه های پوششی، و فرم های درخواست آنلاین گسترده، بلکه سوالات غربالگری، ارسال نمونه کارها، آزمون 2 دستی و مصاحبه – دورهای زیادی از مصاحبه ها را داریم. در واقع، هفت دور مصاحبه برای نامزدهای موفق در گوگل انجام می شود. اما چیزی که کاندیداها لزوماً از آن آگاه نیستند این است که با هر دور مصاحبه، کارفرمایان فقط به دنبال پاسخ های مناسب نیستند.

کارفرمایان انواع سؤالات مصاحبه را می پرسند، اما چیزی که نامزدها نمی دانند این است که شایستگی آنها ممکن است بیشتر از پاسخ های آنها باشد. این به این دلیل است که کارفرمایان استراتژیک به طور مخفیانه نامزدها را در طول مصاحبه به روش‌های مختلف آزمایش می‌کنند که اکثر آنها را نامزدها هرگز متوجه نمی‌شوند.

در اینجا چند روش وجود دارد که کارفرمایان به طور مخفیانه از کاندیداها آزمایش می کنند تا مناسب ترین گزینه را پیدا کنند:

کاندیداها به طور طبیعی سعی می کنند کارفرمایان را تحت تأثیر قرار دهند، بنابراین به طور طبیعی خود را به گونه ای متفاوت به آنها نشان می دهند. اما در حالی که تلاش می‌کنند مدیران استخدامی را تقویت کنند، ممکن است از نحوه رفتار آنها با افرادی که مستقیماً در تصمیم‌گیری استخدام دخالتی ندارند – یا اینطور فکر می‌کنند، غافل شوند. نحوه رفتار یک نامزد با دیگران مهم است. این فقط به شخصیت آنها بسیار گویای نیست، بلکه نحوه عملکرد آنها پس از کسب یک موقعیت است.

بنابراین، کارفرمایان ممکن است تعاملاتی را با مثلاً نظافتچی‌ها ترتیب دهند تا یک نامزد از آنها عبور کند و بعداً از نظافتچی بازخورد دریافت کند تا ببیند تعامل آنها چگونه بوده است. آیا آنها وجود خود را تصدیق کردند؟ دوستانه بودند؟ یا در حالی که نظافتچی در را نگه داشته بود درست از درون آنها نگاه کردند یا نتوانستند “متشکرم” بگویند؟

مدیران استخدامی یا مصاحبه کنندگان ممکن است سوالات به ظاهر نامربوط بپرسند. برای مثال، مصاحبه‌کننده‌ای در اپل از نامزدی پرسید: «آیا نارگیل یک میوه است؟» خارج از حد وسط و مصاحبه.

سوال تصادفی دقیقا تصادفی نیست. این هدفی را دنبال می کند و آن مختل کردن جریان فکری مصاحبه شونده است. این نه تنها نشان می‌دهد که آن‌ها چگونه به کاری که در آن وقفه‌های همکاران (و/یا مشتریان) معمول است، واکنش نشان می‌دهند، بلکه نشان می‌دهد که چقدر سریع می‌توانند تمرکز خود را به دست آورند.

علاوه بر پرسیدن سوالی که رشته فکری یک نامزد را قطع می‌کند، ممکن است مصاحبه‌کنندگان نیز برای همین هدف وقفه ایجاد کنند. به جز این زمان، یک مصاحبه‌کننده می‌تواند ببیند که چگونه کسی به کسی که به دنبال تحت تأثیر قرار دادن او نیست، پاسخ می‌دهد.

مردم معمولاً می خواهند در مصاحبه در مورد خود صحبت کنند، بنابراین هر زمانی که برای گوش دادن به صحبت های شخص دیگری استفاده می شود، اغلب زمانی است که نامزد را ناراحت می کند.

چت به ظاهر نامرتبط در مورد شخص دیگری اغلب در یک محل کار معمولی اتفاق می افتد، بنابراین می توان گفت که یک نامزد چگونه پاسخ می دهد. این می تواند به سنجش میزان تناسب یک نامزد در یک تیم موجود کمک کند. که در ازای آن، به شما کمک می‌کند بهتر درک کنید که چقدر احتمال دارد از نقش لذت ببرند و احتمال رضایت آنها در محل کار چقدر است.

یک مصاحبه کننده ممکن است یک نامزد را منتظر بماند تا ببیند چگونه پاسخ می دهد. این یک راه آسان برای باز کردن بالقوه تعداد زیادی از شخصیت ها است. به عنوان غلبه بر استرس، صبر، انعطاف و رفتار نامزد را آشکار می کند. برای بسیاری از موقعیت‌ها، اینها کلید موفقیت در کار هستند، اما در غیر این صورت آشکار کردن آنها با سؤالات مصاحبه موقعیتی یا حکایتی دشوار است (به عنوان مثال، سؤال “درباره زمانی که … به من بگویید”).

طبق روانشناسی، جایی که شما بنشینید مهم است. این برای هر دو مصاحبه حضوری و مجازی صادق است.

مصاحبه های حضوری اغلب در اتاق های جلسه انجام می شود و به نامزدها تعدادی صندلی برای انتخاب پیشنهاد می شود. و بنابراین اینکه یک نامزد کدام صندلی را انتخاب می کند می تواند بینش هایی را به مصاحبه کننده ارائه دهد. به عنوان مثال، آیا آنها در صندلی کنار مصاحبه کننده، صندلی در انتهای یک میز بلند یا یک صندلی مجاور می نشینند؟ در حالی که هیچ پاسخ درست یا نادرستی وجود ندارد، اما می تواند درجه ای از اقتدار، راحتی و اعتماد به نفس را به همراه داشته باشد – یا نه.

برای مصاحبه های از راه دور نیز صادق است. در حالی که صندلی خاصی روی یک میز وجود ندارد، می تواند نشان دهد که یک نامزد کجا را برای نشستن انتخاب می کند.

به عنوان مثال، یک بار یک مصاحبه مجازی داشتم که در آن نامزد تصمیم گرفت برای تماس ویدیویی در فضای باز بنشیند (برای یک موقعیت کاملاً از راه دور). همانطور که هوای تازه و آفتاب دوست داشتنی است، اواسط تابستان بود و نامزد در شهری در جنوب ساکن بود. نه تنها مشهود بود که نامزد به شدت گرم است، بلکه شهر هم سر و صدا بود و بنابراین شنیدن نامزد دشوار بود.

همانطور که مصاحبه به سمت جنوب می رفت، نامزد به طور فزاینده ای عصبی می شد. نامزد با درک اینکه شنیدن آن دشوار است، خاطرنشان کرد که همسرشان در حال تمرین یک ساز است. شاید نامزد عالی بود، اما مصاحبه اینطور نبود. و این تصور را ایجاد کرد که نامزد در محیطی کار می کند که لزوماً برای تمرکز و بهره وری مناسب نیست.

این تا حد زیادی ناخودآگاه است، با این حال، می تواند بر درک مصاحبه کننده از یک نامزد تأثیر بگذارد و هر چقدر هم که عجیب به نظر برسد، مصاحبه کننده را راحت می کند. دلیل آن این است که از نظر روانی، افراد دوست دارند احساس کنند چیزی برای ارائه دارند که دیگران می خواهند. و بنابراین وقتی کسی نوشیدنی‌ای مانند قهوه یا آب را پیشنهاد می‌کند، این یک لحن مثبت ایجاد می‌کند که شما نه تنها آنچه را که او می‌خواهد دارید، بلکه او به دنبال پذیرش چیزی است که شما دارید.

با نه گفتن، یک نامزد ناخودآگاه یک اولویت منفی ایجاد می کند که می تواند زمینه را برای مصاحبه فراهم کند و ناآگاهانه بر مصاحبه کننده تأثیر بگذارد.

در پایان روز، یا در شروع مصاحبه، داشتن سیستمی برای سنجش نامزدی یک نامزد از زوایای مختلف بسیار مهم است. هر مصاحبه فرصتی برای به دست آوردن بینش در مورد نامزد است و دلیل مصاحبه های متعدد، شناخت بهتر یک نامزد است.

بالاخره یک نفر ممکن است یک روز عالی عمل کند و روز بعد کاملاً شکست بخورد. به عنوان کارفرما، یافتن افرادی که نه تنها یک بار ایده آل هستند، بلکه به طور مداوم و در بسیاری از حساب ها ایده آل هستند، مهم است.