از زمان زیگموند فروید، روانشناسان معتقد بودند که بهترین راه برای مقابله با آسیب های عاطفی «کاتارسیس» است. هنگامی که واقعا عصبانی هستید و آن را “بطری” نگه می دارید، باید “عصبانیت خود را تخلیه کنید” مبادا مانند یک دیگ بخار بیش از حد گرم شده منفجر شود.

همانطور که این مفهوم در فرهنگ غربی فراگیر شده است، علم دقیقاً خلاف آن را می گوید. بیان نارضایتی هایتان خشم را کاهش نمی دهد و به شما اجازه شفا نمی دهد. این فقط شما و اطرافیانتان را بدبخت تر می کند.

همانطور که یکی از محققان در مقاله اخیر Slate به طور خلاصه بیان کرده است، “تخلیه خشم مانند استفاده از بنزین برای خاموش کردن آتش است.” این تشبیه مناسب است، زیرا آتش تمایل دارد از منبع خود به هر چیزی که در اطراف آن است گسترش یابد.

من یک بار برای رئیسی کار می کردم که در یکی از گزارش های مستقیم خود منفجر می شد، نه فقط به این دلیل که یک قلدر بود، بلکه به این دلیل که پس از دمیدن واشر احساس آرامش بیشتری می کرد. هر چند هرگز دوام نیاورد. او هر جلسه عصبانی تر می شد، حتی با وجود اینکه کارکنانش اضافه کاری می کردند، سعی می کردند او را خوشحال کنند.

بدتر از آن، بیشتر گزارش‌های مستقیم او شروع به تقلید از رفتار او کردند و منفجر شدند آنها گزارشات مستقیم. محل کار بدبختی بود، آنقدر بدبخت که تعداد طلاق های گروه به شوخی به عنوان معیار مثبت بهره وری در نظر گرفته می شد.

آنچه در محل کار صادق است در محیط های آنلاین دوچندان است. یک مطالعه بررسی شده در مورد رفتارهای اظهار نظر آنلاین که در مقاله Slate ذکر شد، در سال 2012 کشف کرد که تخلیه (معروف به “پرهیز کردن”) در رسانه های اجتماعی و خواندن آن فحش ها به سادگی مردم را عصبانی تر می کند.

از آن زمان همه چیز بدتر شده است. تخلیه آنلاین، همراه با برنامه‌های کابلی پر از شکایت (فاکس نیوز به ذهن می‌رسد، اما MSNBC نیز) کل جمعیت‌شناسی افرادی را ایجاد کرده است که دائماً در وضعیت بدی هستند.

چرا این کار رو با خودمون می کنیم؟

یک توضیح این است که تخلیه مانند خاراندن خارش است – برای مدتی خارش را تسکین می دهد اما سپس خارش با انتقام برمی گردد. دیگر اینکه ابراز خشم مملو از شکایت اعتیادآور است. هر چه بیشتر این کار را انجام دهید، بیشتر می خواهید آن را انجام دهید.

از آنجایی که مغز شما دارای نوروپلاستیسیته است، هرچه بیشتر یک احساس را ابراز کنید، آن احساس را بیشتر احساس خواهید کرد. وقتی هوا را تخلیه می‌کنید، فشار را کاهش نمی‌دهید، کانالی مانند رودخانه حفر می‌کنید که شما را هدایت می‌کند تا آن احساسات را قوی‌تر احساس کنید.

از سوی دیگر، افراد باهوش عاطفی، همیشه از ایده کاتارسیس دوری می‌کنند. آنها بر روی خودآگاهی که عصبانی هستند تمرکز می کنند و ممکن است (آرام) عصبانیت خود را ابراز کنند، اما شروع به غر زدن در مورد آن نمی کنند.