در Home Depot مشغول تهیه الوار بودم و متوجه مردی در حدود بیست فوت شدم که تلاش می کرد یک ورق تخته سه لا 4 x 8 را روی گاری خود ببرد. “به کمک نیاز دارید؟” تماس گرفتم.

او گفت: متشکرم. “من خوبم.”

چند روز بعد در حال هل دادن یک گاری به پایین راهرو بودم و متوجه مردی شدم که تلاش می‌کرد 4 ورق دیوار خشک “12” را روی یک گاری بچسباند. “به کمک نیاز دارید؟” من پرسیدم.

او گفت: از این پیشنهاد قدردانی کنید. “اما من خوبم.”

چند روز بعد – واضح است که من از برنامه‌ریزی عرضه لذت می‌برم – متوجه مردی شدم که تلاش می‌کرد 2 × 6 x 16 (فکر می‌کنید سنگین و ناجور) را که روی یک قفسه‌ای با سر بالا انباشته شده بود، الک کند. این بار نپرسیدم؛ من فقط انتهای تخته ای را که در دست داشت گرفتم و به او کمک کردم تا آن را جابجا کند.

او گفت: «هی، متشکرم،» و ما پشته را مرتب کردیم تا ده تخته مورد نیازش را بدست آورد.

چرا او کمک من را پذیرفت در حالی که بقیه قبول نکردند؟ بعید است که آنها از پذیرش کمک خجالت زده باشند. تحقیقات نشان می دهد که کمتر از 99 درصد از افرادی که عمل محبت آمیز دریافت می کنند، احساس شادی، سپاسگزاری و خوشحالی می کنند.

پس شاید به این دلیل بود که صداقت من زیر سوال بود. وقتی از مردم پرسیدم که آیا به کمک نیاز دارند یا خیر، می‌توانستم در حال انجام مراحل (مهربانی) باشم.

اما وقتی بدون اینکه بخواهم برای کمک به داخل پریدم، ابهام از روی میز خارج شد – به دلیل اعمال من صرف کرد خوشحال شدم کمک کنم.

“تحقیق” حیاط چوب من به خوبی با تحقیقات واقعی در مورد تعارف همراه است. مطالعه ای که در مورد تحسین و به رسمیت شناختن انجام شده است نشان می دهد که در حالی که 88 درصد از پاسخ دهندگان احساس ارزشمندی را با شناسایی مرتبط می دانند، تقریباً 70 درصد نیز «خجالت یا ناراحتی» را با فرآیند شناخته شدن مرتبط می دانند.

یا، در مورد بالا، با تشخیص نیاز به کمک.

این به ویژه در صورتی صادق است که مانند من – گاهی اوقات فکر می‌کنم سندروم فریبنده بهترین دوست من است – عزت نفس یک فرد به‌ویژه بالا نباشد. یک مطالعه در سال 2010 منتشر شده در مجله روانشناسی اجتماعی تجربی دریافتند افرادی که عزت نفس پایینی دارند برای پذیرش تعارف تلاش می کنند زیرا به صداقت آنها شک دارند و نمی دانند که آیا به نوعی مورد حمایت قرار می گیرند.

به طور خلاصه، از کسی بپرسید که آیا به کمک نیاز دارد یا خیر، و آنها ممکن است تصور کنند که این پیشنهاد فقط یک سرویس لبی است. یا حتی کمی اغماض.

بنابراین تصمیم گرفتم چند نقطه داده را به “تحقیق” خود اضافه کنم. این چیزی است که من پیدا کردم:

• بین فاصله و پذیرش رابطه معکوس وجود دارد: هر چه از کسی که به او پیشنهاد کمک می کنید دورتر باشید، احتمال پذیرش او کمتر می شود. منطقی است؛ اگر بله گفتن به این معنی است که باید سی فوت راه بروم تا شروع کنم به کمک، به نظر می رسد که حتی بیشتر آزاردهنده است.
• اما درست پریدن همیشه بهترین حرکت نیست: چند بار به نظر می رسید که من بدون اینکه بخواهم انتهای یک جسم سنگین را بگیرم نوعی تهاجم بود، چه به فضا، چه به حریم خصوصی یا چیز دیگری.
• و نحوه “پرسیدن” مهم است: رهبری با یک عبارت عمومی، “می توانم به شما کمک کنم؟” بسیار کمتر از ابراز تمایل شما برای کمک موثر است. “من این پایان را چنگ خواهم زد.” “اجازه دهید گاری را از حرکت نگه دارم.” “من از آن طرف می روم، به این طرف فشار می دهم.” این کمک به انجام کاری با هم تبدیل می شود.
• به خصوص اگر کمی آسیب پذیری نشان دهید: گفتن «از تلاش برای انجام این کار به تنهایی متنفرم» یا «آخرین باری که این کار را به تنهایی انجام دادم، به نظر می‌رسید که یک عمر طول بکشد»، نشان می‌دهد که اغلب به کمک نیاز دارید و از آن قدردانی می‌کنید.

علم واقعی یافته‌های من را تأیید می‌کند که البته محدود است. هنگامی که محققان دانشگاه ساسکس تست مهربانی 60000 نفر را انجام دادند، رایج ترین دلیلی که پاسخ دهندگان برای مهربان نبودن بیان کردند ترس از تفسیر نادرست بود.

آنها می خواستند کمک کنند، یا کاری متفکرانه یا مهربانانه انجام دهند، اما می ترسیدند پیشنهادشان به اشتباه گرفته شود – یا حتی باعث توهین شود.

اگرچه تقریباً همیشه معلوم شد که اینطور نیست.

و این بعید است که پیشنهاد کمک شما به گونه ای باشد که صمیمیت شما را نشان دهد.

دفعه بعد که می‌خواهید به کسی کمک کنید، کمی هوش هیجانی را در خود جای دهید و خود را به جای دیگری بگذارید.

به جای پیشنهاد کمک از فاصله واقعی یا مجازی، خود را در موقعیت فیزیکی قرار دهید تا واقعا کمک کنید. بایستید راه برو کمک را تا حد امکان فوری انجام دهید. (در معنای مجازی، این ممکن است به معنای باز کردن سند Google باشد که می‌دانید یک همکار با آن مشکل دارد، بنابراین شما آماده هستید که بلافاصله وارد آن شوید.)

سپس، به جای اینکه فقط بگویید “می توانم به شما کمک کنم؟” پیشنهاد برای گرفتن پایان. یا یک گاری نگه دارید. یا بگویید، “من به آن سمت می روم … می خواهید جعبه دیگر را حمل کنم؟” نشان دادن اینکه می‌دانید چه چیزی درگیر است، نشان می‌دهد که می‌دانید وارد چه چیزی شده‌اید، و بنابراین پیشنهاد شما صادقانه است.

و سپس کمی آسیب پذیری خود را نشان دهید. همانطور که در حال کمک هستید، بگویید: “این چیزها واقعاً ناخوشایند هستند.” بگویید، “من مطمئن نیستم که چرا آنها بارگذاری اینها را اینقدر سخت می کنند.” بگویید، “آخرین باری را به خاطر نمی‌آورم که برای پیوند چند جدول محوری از برش دهنده استفاده نکردم.”

این کار را انجام دهید و نشان می دهید که از آن دسته افرادی هستید که به دیگران کمک می کنید زیرا شما اغلب به کمک نیاز دارد – و از آن قدردانی می کند.

این کار را انجام دهید، و همچنین به احتمال زیاد محیطی ایجاد خواهید کرد که در آن پیشنهاد کمک به دیگران عادی باشد. شما همچنین به احتمال زیاد محیطی را ایجاد می کنید که در آن پذیرش کمک یک هنجار است

شما به احتمال زیاد محیطی را ایجاد می کنید که به تبدیل مجموعه ای از افراد به یک تیم واقعی کمک می کند.

چون مهربانی فقط چیز خوبی نیست.