کارمندان در سرتاسر جهان دچار بحران مشارکت هستند. آنها خود را به طور فزاینده ای از کار خود جدا می کنند و نسبت به کارفرمایان خود بی تفاوت هستند. گزارش وضعیت محیط کار جهانی گالوپ در سال 2021 نشان داد که تنها 15 درصد از کارکنان در محل کار مشغول هستند، به این معنی که اکثریت قریب به اتفاق کارگران با محیط یا مسئولیت های خود مرتبط نیستند.

نامزدی یک مشکل ناچیز نیست. وسوسه انگیز است که آن را به دلیل داشتن نگرش بد کارکنان نسبت به کار کنار بگذارید، اما نادیده گرفتن تأثیر عملی آن غیرممکن است. یک مطالعه، همانطور که توسط دانشگاه HR گزارش شده است، نشان داد که کارمندان غیرفعال می توانند سالانه 450 تا 500 میلیارد دلار به صورت غیبت، جابجایی کارمندان و از دست دادن بهره وری برای کارفرمایان آمریکایی هزینه داشته باشند.

اما این پدیده از کجا آمده است؟ و چه کاری می توانیم در مورد آن انجام دهیم؟

مشارکت کم در یک محل کار را می توان به راحتی تحلیل کرد و به عواملی مانند فرهنگ سازمانی، مشکلات صنعت، مدیریت ضعیف و سایر متغیرهای مجزا نسبت داد. اما برای چنین پدیده گسترده و متجاوزانه ای، باید عواملی را بررسی کنیم که تقریباً بر همه مشاغل تأثیر گذاشته است.

اوج کار از راه دور را در نظر بگیرید. برخی از مزایای غیرقابل انکار محیط های کاری از راه دور وجود دارد، اما ما همچنین باید در مورد تأثیر مخرب آنها بر مشارکت کارکنان صادق باشیم – حداقل به طور پیش فرض. مشارکت کارکنان تا حدی به تعاملات ما با همکاران و محیط اطرافمان بستگی دارد. وقتی هر روز به یک محیط متمرکز و محرک می رویم و با افراد اطرافمان روابط نزدیک برقرار می کنیم، تمایل داریم که با کار خود ارتباط برقرار کنیم.

وقتی همه چیز به نفع کار از راه دور حذف شود، برای کارمندان قابل درک است که احساس قطع ارتباط کنند. این بدان معنا نیست که کار از راه دور به طور دائم یا غیرقابل جبران مسئول عدم مشارکت کارکنان است. این فقط به این معنی است که در فرهنگ کار از راه دور، شما باید سخت تر کار کنید و محیط خود را تنظیم کنید تا کارکنان را درگیر نگه دارید. همه‌گیری کووید-19، کسب‌وکارها را مجبور کرد به‌طور غیرمنتظره و با زمان آماده‌سازی کمی، یک محیط کار از راه دور را اتخاذ کنند، که چنین تنظیماتی را دشوار می‌کند.

سپس، افزایش تخصص وجود دارد. مطالعات نشان می دهد که یک عامل مهم برای شادی و رضایت، تازگی است. انجام هر روز یک کار در نهایت خسته کننده و افسرده کننده می شود، حتی اگر شروع به دوست داشتن آن کار کنید. این یکی از دلایلی است که چرا سفر و تعطیلات بسیار مهم است. یکی از ویژگی های اصلی محل کار مدرن افزایش تخصص است. نقش‌ها با مجموعه‌ای از مسئولیت‌ها بیشتر و تخصصی‌تر می‌شوند. افرادی که در آن نقش‌ها کار می‌کنند به طور مکرر در معرض وظایف و مسئولیت‌های یکسانی قرار می‌گیرند، بی‌نهایت، و هیچ فرصتی برای تحریک جدید به آنها نمی‌دهد.

در مورد فرهنگ کار نیز بر سر دوراهی قرار داریم. فرهنگ کار قدیمی حکم می کرد که برای بهره وری یا تمام وقت بودن، باید 40 ساعت در هفته کار کنید. اما در عصری با اتصال دیجیتال، قدرت اتوماسیون و مسئولیت‌های انتزاعی فزاینده، ما اغلب می‌توانیم کاری که از یک کارمند تمام وقت انتظار می‌رود را در 25 ساعت یا کمتر تکمیل کنیم. یک کارمند برای ساعات باقیمانده چه کاری انجام دهد جز اینکه وظایف موجود خود را دراز کند و انگشت شست خود را بچرخاند؟ بی حوصلگی و بی تفاوتی از محصولات جانبی طبیعی این نوع محیط هستند.

صرفاً به این دلیل که یک بحران تعامل کارکنان بر اکثر مؤسسات در سراسر جهان تأثیر می گذارد، به این معنی نیست که سازمان شما باید یکی از آنها باشد. اینها برخی از بهترین استراتژی ها برای بهبود مشارکت کارکنان هستند:

بهترین راه برای درک مشارکت کارکنان، درک آن از دیدگاه کارکنان است. مصاحبه ها و نظرسنجی ها ابزار بسیار خوبی برای این کار هستند و به شما کمک می کنند تا وضعیت مشارکت کارکنان در محل کارتان و عوامل اصلی بازدارنده مشارکت شما را به طور عینی تجزیه و تحلیل کنید.

با کمک رویدادهای تیم سازی، ترجیحاً حضوری، پیوند و تعامل بیشتری را تحریک کنید. این امر به ویژه در یک محیط کار از راه دور، جایی که کارمندان شما ممکن است احساس انزوا یا جدایی خاص کنند، بسیار مهم است.

سعی کنید به هر نقشی جدیدتر وارد کنید. زمان‌بندی و مسئولیت‌ها را با هم ترکیب کنید و از آموزش متقابل استفاده کنید تا به افراد فرصت کار در زمینه‌های جدید بدهید. اجازه ندهید کارمندانتان احساس کنند که کارشان فقط «هر روز انجام همان کار است».

از طریق آموزش، آموزش یا تجربیات محرک به کارکنان فرصت بیشتری برای یادگیری و رشد بدهید.

در نهایت، بازخورد صادقانه در مورد چگونگی بهبود محل کار خود دریافت کنید. ناشناس بودن در اینجا بسیار مهم است، زیرا برخی از کارمندان ممکن است تمایلی به به اشتراک گذاشتن نظرات واقعی خود نداشته باشند.