[ad_1]
در مقایسه با رودی، جیم قطعا بدترین رئیس بود. او دیکتاتور بود. تحقیر آمیز. مطالبه عجیبی (برای مدتی، همه جلسات ما به جای ساعت ساعت، از ساعت 57 شروع می شد.) هر وقت که او سر راهمان می آمد، آهی می کشیدیم و با تعصب فکر می کردیم: “اوه، عالی…”
با این حال، اگرچه او رئیس بهتری بود – به خصوص در مواردی که مهم بود، مانند تقویت بهره وری، برخورد با مشکلات، توسعه کارکنان و غیره. – هر وقت رودی به سمت ما می آمد، سفت می شدیم و فکر می کردیم: “اوه نه. حالا چی ….”
بله: با وجود اینکه از ما خواسته شده بود که یک بررسی 360 ارائه دهیم، ما باید کادر کنار “جنگ بی کفایت” را علامت بزنیم، اما همه ما همچنان ترجیح میدهیم برای جیم کار کنیم.
پیش بینی اهمیت دارد
طبق یک مطالعه در سال 2017 منتشر شده در مجله آکادمی مدیریت، رؤسایی که گاهی – اما نه همیشه – منصف هستند باعث می شوند که کارکنان آنها اضطراب و استرس بیشتری را نسبت به روسا تجربه کنند. همیشه غیر منصفانه.
به نظر می رسد ثبات، حتی سازگاری منفی، در واقع بهتر از ناسازگاری است.
شیطانی که میشناسی مثل جیم؟ می توانستیم با او کنار بیاییم. ما می دانستیم که او چه خواهد کرد، بنابراین می دانستیم که چگونه با او و اطرافش کار کنیم.
سنگ معدن؟ اگرچه او تمایل داشت بهتر شود، باز هم: ما هرگز می دانست چه خواهد گفت یا چه خواهد کرد.
یک روز او یک خرابکاری 10000 دلاری را با رفع مشکل در بخش دیگری از بین می برد. یک روز دیگر، او رسماً یک کارمند (منظورم از «کارمند») به خاطر یک خطای 1.30 دلاری تنبیه میکرد.
همانطور که محققان می نویسند:
تحقیقات نشان داده است که افراد زمانی بهتر هستند که سطح کلی رفتار منصفانه آنها بالاتر از سطح پایین تر باشد.
(با این حال) مطالعه آزمایشگاهی ما نشان می دهد که سطوح متوسط بالاتر درمان منصفانه لزوماً به نتایج مطلوبی منجر نمی شود، زمانی که آن سطوح متوسط درمان ناپایدار باشد.
اگرچه استرس پیامد اصلی است، استرس کاری به طور فرا تحلیلی با نارضایتی شغلی، خستگی عاطفی و رفتارهای کاری غیرمولد مرتبط است.
یا در زبان غیر محقق، مواجه شدن با یک رئیس غیرقابل پیش بینی بر عملکرد، تعامل و رضایت شما تأثیر می گذارد – حتی اگر به طور متوسط، آن رئیس تمایل داشته باشد که نسبت به رئیس قابل پیش بینی تر با شما “بهتر” رفتار کند.
همینطور انصاف
البته هر کارمندی متفاوت است. برخی نیاز به تلنگر دارند. دیگران به تقویت منظم اعتماد به نفس نیاز دارند. دیگران نیاز به یک ضربه گاه به گاه در شلوار دارند. (سلام، من!) برخی از کارمندان آزادی و مسئولیت بیشتری کسب کرده اند در حالی که برخی دیگر نه.
به همین دلیل است که رفتار برابر همیشه رفتار منصفانه نیست.
با این حال، سازگار با “عادلانه” متفاوت است. نوشتن از من در صورتی که هر بار فقط یک دقیقه زودتر سر کار میروم، منصفانه نیست، اما ثابت است. با این حال به اینکه دیروز دیر آمدم به من بخندی و امروز برایم بنویسی؟ این ناسازگار است. این چیزی است که محققان آن را «تغییرپذیری عدالت» مینامند و عامل اصلی استرس، نارضایتی شغلی و کاهش عملکرد است.
زیرا همانطور که محققان می نویسند، “هرچه عدالت بیشتر، بهتر”، همچنان: “درمان منصفانه متفاوت از نظر فیزیولوژیکی استرس زاتر از همیشه رفتار ناعادلانه بود.”
با این حال، این بدان معنا نیست که روسایی که به طور مداوم یک قانون احمقانه را اجرا می کنند، به نوعی بهتر هستند. به گفته محققان، بهترین روسا – حداقل در این زمینه از رهبری – منضبط هستند و قبل از اقدام فکر می کنند.
برخلاف رودی، آنها اجازه نمی دهند یک روز بد روی قضاوت آنها تأثیر بگذارد. آنها اجازه نمی دهند احساساتشان لحظه ای قضاوتشان را مخفی کند. آنها ضرب و شتم می گیرند. نفس می کشند.
سپس تصمیم می گیرند
همانطور که محققان می نویسند:
اولویت دادن به خود انضباطی، تمرکز، و تفکر دقیق می تواند به ارائه رهبرانی کمک کند که نه تنها در برخی مواقع منصف هستند، بلکه در عوض تقریباً در همه زمان ها منصف هستند.
زیرا اگرچه گرفتن یک تصمیم هوشمندانه همیشه آسان نیست… اما اگر کمی به خودتان زمان بدهید، تصمیم گیری معقول نسبتاً آسانی است.
و سپس برای توضیح اینکه چرا چنین تصمیمی گرفتید، اگر مناسب باشد، وقت بگذارید.
زیرا درک استرس و عدم اطمینان ناشی از ناهماهنگی ظاهری را از بین می برد.
[ad_2]