مقاله نویس Inc.com، آلیسون گرین به سوالاتی در مورد مسائل مربوط به محل کار و مدیریت پاسخ می دهد – همه چیز از نحوه برخورد با یک رئیس مدیریت خرد نحوه صحبت کردن با یکی از اعضای تیم در مورد بوی بدن.

من یک سوال در مورد میزان “تحمل اشتباه” در محل کار دارم.

تحمل اشتباهاتم خیلی کمه تقریبا صفر. هر وقت اشتباهی در کار کسی ببینم، به خصوص کارهای پیش پا افتاده، به شدت عصبانی می شوم. منطقی که در ذهن من وجود دارد همیشه این است: “ما یک کار و فقط یک کار داریم، و آن هم انجام این کار است! بدون بهانه.” به این ترتیب، من شخص را از پروژه حذف می کنم، علاوه بر این که یک مکالمه مفصل (گاهی گرم) با هر دو شخص در مورد اینکه چرا چنین اشتباهاتی در تیم من مجاز نیست، داشته باشم.

پس این چقدر بد است؟ من می دانم که عدم تحمل من خوب نیست. اما نمی توانم اشتباهات را به راحتی ببخشم. آیا توصیه ای داری؟

کاری که شما انجام می دهید بسیار بد به نظر می رسد.

اول، انتظارات شما در مورد مقادیر معمولی خطاها کم است. مردم اشتباه می کنند زیرا شما با انسان ها کار می کنید نه با روبات ها و انسان ها اشتباه می کنند. اگر کسی گهگاه اشتباهی مرتکب شود، طبیعی است – و شما باید آن را عادی ببینید و نه یک خشم. شاید شما فرد بسیار کمیابی باشید که واقعاً هرگز در کارتان اشتباه نمی کند. اگر چنین است، شما چیزی شبیه یک تکشاخ هستید. این معمولی نیست. اگر شما هستند آن تک شاخ، برای شما خوب است – این یک استعداد نادر است. اما اگر می خواهید با افراد دیگر کار کنید، باید تشخیص دهید که عادی نیستید. اگر انتظار دارید که دیگران نیز تک شاخ باشند، هیچ کس حاضر نخواهد شد با شما کار کند، زیرا از واقعیت دور خواهید شد.

دوم، وقتی اشتباهاتی اتفاق می‌افتد و به جای اینکه به طور حرفه‌ای با آن برخورد کنید، واکنش احساسی نشان می‌دهید، در مرحله دوم، واقعاً شخصی می‌گیرید. (که به خودی خود یک اشتباه است! بنابراین طنزی وجود دارد.)

سوم، اگر به اشتباهات آنقدر تند واکنش نشان دهید، در نهایت با تیمی از کارمندان مواجه خواهید شد که سعی می‌کنند اشتباهات خود را از شما پنهان کنند (مشکل بسیار بزرگ‌تر از هر اشتباهی به خودی خود)، می‌ترسند در صورت وقوع چیزی ریسک کنند. اشتباه می کنند، و روحیه شان تضعیف و رنجیده می شود و احتمالاً در اسرع وقت آنجا را ترک می کنند.

این چیزی است که شما در حال از دست دادن آن هستید: در محل کار، شما ابزارهای مورد نیاز برای حل مشکلات را با آرامش و منطقی در اختیار دارید. عصبانی شدن و احساساتی شدن به دیگران می گوید که شما نمی دانید چگونه این کار را انجام دهید. این باعث می شود که شما از کنترل خارج به نظر برسید، و می تواند شما را ناتوان جلوه دهد. شما آن را نمی خواهید.

هدف شما باید حل مشکل باشد، نه تنبیه افراد یا اینکه بفهمند چقدر اشتباه می کنند یا چقدر شما را ناامید کرده اند. به جای داشتن یک واکنش شدید، باید اطلاعات را آرام و واضح ارائه دهید.

این بدان معناست که اگر شخصی یک اشتباه مرتکب شود، تنها کاری که باید انجام دهید این است که چیزی شبیه به این بگویید: “اشتباه X را پیدا کردم. می‌توانید به آن نگاهی بیندازید و امروز آن را برای من اصلاح کنید؟” اگر مرتبط است، می‌توانید اضافه کنید: «اگر در مورد چه چیزی صحبت می‌کنم به من اطلاع دهید و می‌توانم شما را راهنمایی کنم» و/یا «آیا می‌توانید بفهمید که چگونه این اتفاق افتاده است تا مطمئن شویم که از آن اجتناب می‌کنیم. در دورهای آینده؟”

اکنون، بدیهی است که نقطه ای وجود دارد که در آن کسی اشتباهات زیادی انجام می دهد. اگر شخصی مرتباً مرتکب اشتباه می‌شود، باید آن الگو را با او بررسی کنید (دوباره، با آرامش و کاملاً واقعی) و بررسی کنید که آیا آنها به آموزش یا مربیگری بیشتری نیاز دارند و آیا برای نقش خود مناسب هستند یا خیر.

اما تقریباً هیچ دلیلی برای گفتگوی داغ بر سر یک اشتباه وجود ندارد. این چیزا نباید خیلی احساسی باشه

اگر متوجه شدید که نمی‌توانید احساسات خود را در مورد اشتباهات کنترل کنید، احتمالاً ارزش آن را دارد که با یک درمانگر ماهر بررسی کنید – زیرا الگوی واکنش‌های منفی قوی به چیزی که آن شدت را تضمین نمی‌کند معمولاً به چیزی عمیق‌تر و بسیار مرتبط است. اغلب به هیچ وجه در مورد کار نیست.