روز دوشنبه، هوارد شولتز به آنجا بازگشت استارباکس به عنوان مدیرعامل آن این سومین باری است که او این نقش را ایفا می کند، این پس از آنکه کوین جانسون، که در سال 2017 به این نقش منصوب شد، ماه گذشته اعلام کرد که بازنشسته می شود.

در حالی که شولتز به صراحت گفته است که قصد دارد این نقش را تنها به صورت موقت ایفا کند، او زمان را برای ایجاد یک تغییر مهم تلف نکرد. شولتز در نامه ای به کارمندان که در وبلاگ این شرکت منتشر شد، گفت که این شرکت در حال لغو برنامه های خود برای بازخرید 20 میلیارد دلار از سهام خود در چند سال آینده است. این در ماه اکتبر اعلام شد و پس از آن صورت گرفت که این شرکت قبلاً 12 میلیارد دلار در سال های 2019 و 2020 برای سهام خود هزینه کرده بود.

با شروع فوری، برنامه بازخرید سهام خود را به حالت تعلیق در می آوریم. این تصمیم به ما امکان می دهد سود بیشتری را در افراد و فروشگاه های خود سرمایه گذاری کنیم – تنها راه ایجاد ارزش بلندمدت برای همه سهامداران.

هنگام باز شدن بازار، سهام استارباکس پنج درصد سقوط کرد، نشانه ای از بحث برانگیز بودن این حرکت، به ویژه در میان سرمایه گذارانی که در بحبوحه کاهش رشد و افزایش هزینه ها در طول همه گیری، این خرید را حرکتی مثبت می دانستند. سهام این شرکت در زمان جانسون 79 درصد افزایش یافته بود که بیشتر آن به دلیل استراتژی بازخرید بود.

با وجود اختلاف نظر، درس مهمتر جمله دوم بالاست. شولتز نوشت: «این تصمیم به ما این امکان را می‌دهد که سود بیشتری را برای مردم و فروشگاه‌هایمان سرمایه‌گذاری کنیم. او می گوید که این “تنها راه برای ایجاد ارزش بلندمدت برای همه ذینفعان” است.

در واقع اینجاست که همه چیز جالب می شود. شولتز وارث شرکتی است که به نظر متفاوت از شرکتی است که پنج سال پیش ترک کرده بود. کارمندان با انتقاد از نحوه برخورد شرکت با آنها، به ویژه در طول همه گیری، تلاش ها را برای تشکیل اتحادیه افزایش داده اند. تا به امروز، 11 فروشگاه به تشکیل اتحادیه رای داده اند، از جمله غذای گل سرسبد این شرکت در محله چلسی شهر نیویورک.

برخی از شکایات اولیه بر حقوق کارمندان و شرایط کاری متمرکز هستند. تصادفی نیست که دو موردی که شولتز به آن اشاره کرد که شرکت قصد دارد با 20 میلیارد دلار انجام دهد، سرمایه گذاری در مردم و فروشگاه هایش است.

شولتز یکی از مخالفان شناخته شده تلاش های اتحادیه سازی است. او بیشتر وقت خود را به عنوان مدیرعامل صرف عقب نشینی از اتحادیه ها کرد. به نظر می‌رسید که او تلاش می‌کرد تا شخصاً اتحادیه‌ها را تشکیل دهد – این را یک شکست رهبری می‌دانست که کارمندان اصلاً مایل به عضویت در اتحادیه هستند. در کتاب خود در سال 1997، قلبت را در آن بریز، شولتز نوشت که اگر کارمندان “به من و انگیزه های من ایمان داشته باشند، نیازی به اتحادیه ندارند.”

من نمی دانم که آیا بازگشت شولتز تلاش مستقیم شرکت برای قطع تلاش های اتحادیه است یا خیر. مطمئناً، اگر هدف شرکت این باشد، او بهترین فردی است که می تواند مسئول باشد. حتی اگر هدف آشکار بازگرداندن او نباشد، شکی نیست که شرکت به کسی نیاز دارد که بر بهبود روابط خود با کارکنانش متمرکز باشد – که آن را “شریک” می نامد. البته نکته ای که در مورد «شریک ها» وجود دارد این است که این رابطه برای دو طرف سودمند است.

در درازمدت، سرمایه گذاری روی افراد آن به نفع همه است. کارمندان زمانی سود می برند که احساس ارزشمندی کنند و برای کاری که انجام می دهند به طور منصفانه پاداش دریافت می کنند. استارباکس با بازگرداندن اعتماد و اصلاح رابطه شکسته سود می برد.