شما این قدرت را دارید که با یک شات تقویتی از خودگویی مثبت، از دوران سخت عبور کنید. صحبت با خود دقیقاً همان چیزی است که به نظر می رسد: نحوه صحبت ما با خودمان است، گفتگوی درونی ما.

وقتی خودگویی ما تشویق کننده باشد، مانند ورزشکارانی عمل می کنیم که خود را تا خط پایان مربی می کنند. این پیام‌های داخلی گاهی اوقات می‌تواند تنها فشاری باشد که برای ادامه مبارزه برای رسیدن به هدف نهایی به آن نیاز داریم. با این حال، زمانی که خودگویی تحقیرآمیز یا منفی باشد، تأثیر معکوس دارد. ما را به حالتی کمتر از انگیزه، از احساس دلسردی گرفته تا کاملاً تسلیم شدن و ترک کردن، کاهش می‌دهد.

شخصیت شما همچنین می تواند بر روی خود صحبتی شما تأثیر بگذارد. افراد خوش بین تمایل دارند نسبت به خود مثبت و دلگرم کننده باشند و خودگویی مثبت به طور طبیعی به وجود می آید. بدبین ها به طور بدنام از خود و دیگران انتقاد می کنند. آنها تمایل دارند هنگام تفسیر رویدادها و موقعیت ها، فیلتری قضاوت کننده و منفی داشته باشند.

خودگویی مثبت ممکن است موضوعی پرزحمت به نظر برسد، اما تأثیر آن در بسیاری از مطالعات تحقیقاتی ثبت شده است. طبق گفته کلینیک مایو، تفکر مثبت با خودگویی مثبت شروع می شود. فواید سلامتی از میزان کمتر افسردگی و درد گرفته تا مقاومت بیشتر در برابر بیماری و حتی افزایش طول عمر متغیر است.

علاوه بر فواید بسیاری برای سلامتی، خودگویی مثبت، حل مسئله، تصمیم گیری، خلاقیت و توانایی ما را برای مقابله با سختی ها افزایش می دهد. ما می‌توانیم با استفاده از مهارت‌های مقابله‌ای درونی در هنگام مواجهه با پریشانی یا اضطراب، تأثیر استرس‌های داخلی و خارجی را به سرعت کاهش دهیم. سپس فرآیند خودگفتاری مثبت ما در موقعیت های ناراحت کننده به همراهی آرامش بخش تبدیل می شود.

اخیراً تجربه ای داشتم که احتمالاً می توانید با آن ارتباط برقرار کنید. پس از ماه‌ها تلاش برای ایجاد تعادل بین اولویت‌های زیاد، نشستم تا آخرین درس دوره آنلاین به‌روز شده‌ام، پروتکل ارتباطات را ضبط کنم. من خسته شده بودم و احساس می کردم که از دست رفته بودم، اما فکر می کردم می توانم آن را شخم بزنم و ضرب الاجل خود را تعیین کنم.

و بعد صدایم را از دست دادم.

دو هفته به سختی می توانستم صحبت کنم. من ضرب الاجل تعیین شده خود را از دست دادم و هر روز که می گذشت سطح استرسم بیشتر می شد. ناامید و دلسرد شدم.

به محض اینکه صدایم برگشت، درس را ضبط کردم. اما این روند از نظر احساسی خسته کننده بود. مجبور شدم در حین ضبط سه بار استراحت کنم تا کمی آب گرم بنوشم تا گلو دردم تسکین یابد و صدایم دوباره به دست بیاید.

در آن وقفه ها به ضبط ادامه دادم. وقتی ضبط را ویرایش کردم، می‌توانستم خستگی و ناراحتی خود را بشنوم، و همانطور که داشتم گوش می‌دادم، شروع به احساس دلسوزی برای خودم کردم.

سپس صدای خود ضبط شده ام را شنیدم که می گفت: “تو این را گرفتی! می توانی این کار را انجام دهی!”

آن سخنان برنامه‌ریزی نشده و برنامه‌ریزی نشده از اعماق ناامیدی و خستگی من سرچشمه می‌گیرد و هدفشان صرفاً تشویق و انگیزه‌بخش بودن است. باید به خودم فشار بیاورم تا کاری را که قرار است انجام دهم به پایان برسانم.

پس از شنیدن این کلمات، متوجه تفاوت مشخصی در انرژی خود در ضبط شدم. همانطور که به تدریس آن درس پایانی ادامه دادم، با اعتماد به نفس و انگیزه بیشتری به نظر می رسیدم. همین چند کلمه ساده مرا به خط پایان رساند.

من سال هاست که در مورد خودگویی مثبت آموزش می دهم. می‌دانم که می‌تواند در نحوه حرکت ما در جهان، حمایت از خود، و انگیزه دادن به خود یا تخریب خودمان تفاوت ایجاد کند. اما مشاهده تاثیر صدای خودم و استفاده ناخواسته از خودگویی مثبت به طرز شگفت انگیزی قدرتمند بود.

ممکن است احساس ناخوشایندی یا احمقانه ای در مربیگری و تشویق خود داشته باشید. ممکن است ساختگی به نظر برسد، یا ممکن است فکر کنید غیرواقعی است که چند کلمه بر نتیجه نهایی تأثیر بگذارد. اما آنها می توانند.

خودگویی مثبت می تواند به شما کمک کند تا از نقاط ضعف عبور کنید و اعتماد به نفس خود را به دست آورید. و حمایت از خود، دیدگاه بازتر و سازنده‌تری را برای یک موقعیت به ارمغان می‌آورد. وقایع منفی یا ناخوشایند را به حداقل نمی رساند یا نادیده نمی گیرد. در عوض، هدف این است که به دنبال یک نتیجه سازنده باشید و در طول مسیر احساس حمایت کنید. خودگویی مثبت شما را تشویق می کند تا با ذهنیتی راه حل جویی به جلو حرکت کنید.

اگر در تلاش برای ضبط آن درس آخر بودم، نسبت به خودم دلسرد می شدم؟ تصور کنید اگر من پیشنهاد دادم که دست از کار بکشم یا اینکه آیا پروژه ارزش تلاش را دارد یا خیر. چه چیزی ممکن است متفاوت باشد؟

یک نظر منفی یا تحقیرآمیز در آن لحظه حساس به من این اجازه را می داد که در برابر خستگی خود تسلیم شوم و از چیزی که برایم بسیار مهم است دور شوم. از نظر انرژی در موقعیتی نبودم که بتوانم با هر سمتی که افکارم مرا می برد، بحث کنم. من به سادگی تمام حرکات را انجام می دادم، به امید اینکه کار را به پایان برسانم و سپاسگزارم که صحبت با خود من را به خط پایان رساند.