وقتی در مورد بهینه سازی تجربه مهمان برای فردا صحبت می کنیم، نگاه کردن به تجربه دیروز می تواند روشنگری باشد. با نگاهی به سال 2008، سرآشپزهای رستوران های برتر در طول رکود اقتصادی اخراج می شدند و مکان های کمی استخدام می شدند، بنابراین هجوم استعدادهای با انگیزه ای که برای فرصت بعدی خود آماده بودند افزایش یافت. اگر سرآشپزها دیگر در رستوران ها خانه پیدا نمی کردند، کجا می توانستند خلق کنند و آزمایش کنند؟ خیابان.

تکثیر کامیون‌های غذای سیار نه تنها به دلیل استعدادهای آشپزی متعصب بلکه با رشد گسترده ردیابی آنها در پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی نوظهور مانند فیس‌بوک و توییتر نیز تحریک شده است. اکنون، رستوران ها و کامیون های حمل غذا دیگر از یکدیگر جدا نیستند.

بنابراین اثرات طولانی مدت این همه گیری بر صنعت رستوران چیست؟ چگونه می توانیم سر و صدا را کاهش دهیم و آن تجربه راحت و بدون اصطکاک را که مشتری امروز و فردا درخواست می کند ایجاد کنیم؟

سفارش تلفن همراه به نشانه یک omnichannel عالی تبدیل شده است. سفارش از قبل از طریق برنامه تلفن همراه باعث کاهش تنگناها در مسیر رانندگی یا پیشخوان می شود. با این حال، با این انبوه سفرهای مشتری، باید مطمئن شویم که مشخص است مهمان قرار است به کجا برود تا غذای خود را تحویل بگیرد. همچنین مهم است که در نظر داشته باشید که مشتریان به احتمال زیاد سفارش خود را از رستوران تحویل می گیرند تا تحویل را انتخاب کنند.

تجارب ارگانیک و ترکیبی با تکنولوژی غالب خواهد بود. به عنوان مثال، مشتری که سفارش می دهد و از طریق این برنامه از طریق تلفن خود از قبل پرداخت می کند، وارد رستوران می شود و با خوشحالی سفارش خود را که در قفسه بندی ساده و منظم قرار دارد، تحویل می گیرد. وظیفه ما این است که مطمئن شویم مسیر واضح است، سیگنال مختصر است و تجربه در برند شما احساس می شود تا اطمینان حاصل کنیم که مشتری به زودی دوباره باز خواهد گشت.

من قطعاً کاهش متراژ مربع را پیش‌بینی می‌کنم که مستقیماً با هدف واحد غذاخوری در ارتباط است. همانطور که گفته شد، با بیشتر شدن مشاغل و کارگران از راه دور، من معتقدم که ما شاهد مشارکت بیشتر با نام تجاری و فضاهای با استفاده ترکیبی خواهیم بود که می توانند جلسات کاری و جلسات همکاری، فضاهای رویدادهای اجتماعی و حتی خرده فروشی دائمی و تامین کنندگان کالا را در خود جای دهند.

قفل‌ها و الزامات فاصله‌گذاری فیزیکی در اوایل همه‌گیری، به این دسته رونق زیادی بخشید، و تحویل به یک راه نجات برای صنعت آسیب‌دیده رستوران تبدیل شد. متأسفانه، برنامه‌های تحویل شخص ثالث، در حالی که ماه‌ها در ابتدای همه‌گیری ضروری بودند، اکنون رستوران‌های ما را می‌کشند.

اگرچه سفر تحویل مشابه اهداف قبلی است که در مورد سفارش موبایل پیش رو در مورد آن صحبت کردم، ملاحظات خاصی باید به رانندگان تحویل پرداخت شود. ما باید اطمینان حاصل کنیم که پارکینگ کافی برای دوچرخه ها در مکان های شهری وجود دارد تا از وسایل حمل و نقل رانندگان محافظت شود. علاوه بر این، ضروری است که مسیر افراد تحویل دهنده، فضای کافی برای قرار دادن چمدان‌هایشان را داشته باشد و ما فضایی داریم که به آنها امکان می‌دهد اقلام را با دقت بسته‌بندی کنند.

تحویل از بین نمی رود، با این حال، همراه با شفافیت اخیر در هزینه رستوران ها به همراه تجربیات تحویل کمتر از حد فعلی (غذای سرد، گزارش شده 30 درصد از رانندگان غذای شما را میان وعده می خورند…)، می توانم ببینم که تحویل خودمختار بعدی است. مرز

ما یک پیوند عاطفی با فضای باز ایجاد کرده ایم. خوردن در فضای باز به مدت 18 ماه با ایمنی برابر بود و این عادت اکنون عمیقاً ریشه دوانده است. برای مشتریانمان در آب و هوای سردتر، از ما خواسته شده است که فرصت‌هایی را برای گردش هوای تازه که قبلاً در نظر گرفته نشده بود، بررسی کنیم، مانند سیستم‌های نورگیر و خرپایی قابل اجرا یا سیستم‌های دیوار پنجره بزرگ و انعطاف‌پذیر که می‌توانند برای سه فصل کار کنند.

به موازات غوغای دهه نوزدهم، من معتقدم که مفاهیم سرگرمی به سمت یک تجربه گریز گرایش خواهند یافت. صرف ناهار خوری معنای کاملاً جدیدی به خود می گیرد: یا به صورت مجازی که در آن محیط های آوانگارد شبیه یک ماجراجویی کوچک است یا یک مفهوم جدید سرگرمی، تئاتری یا جذاب، ایجاد فرصت های جدیدی برای یک شب بیرون از منزل که شامل غذا و سرگرمی است.