زمانی که جهان ما را با اطلاعاتی در مورد جنگ، بحران‌های بشردوستانه، یک بیماری همه‌گیر جهانی، خشونت بی‌معنا و تنش‌های نژادی مداوم بمباران می‌کند، غیرممکن است که اخبار را از تأثیرگذاری بر محل کار دور نگه داریم.

هنگامی که رهبران در رسیدگی به رویدادهای جاری، موضوعاتی که تقریباً به طور قطع بر بخشی از کارکنان آنها تأثیر می گذارد، ناکام می مانند، فرصت بزرگی را برای ایجاد اعتماد، تعلق و ارتباط از دست می دهند. رهبران باید به طور استعاری به آن طرف میز برسند تا با تیم خود بررسی کنند و ببینند آیا کسی نگرانی دارد یا تحت تأثیر آخرین اخبار قرار دارد یا خیر.

بسیاری از رهبران سنتی بر این باورند که موضوعات خارج از محل کار شخصی هستند و باید درب منزل رها شوند. زندگی شخصی شما دغدغه شرکت نیست. برخی تصور می کنند هیچ کس تحت تأثیر قرار نمی گیرد زیرا اخبار به طور مستقیم آنها را درگیر نمی کند یا به این دلیل که آنها در جلوگیری از هر چیزی غیر از کار بسیار خوب هستند. دیگران می خواهند اخبار را تایید کنند و از کارکنان خود حمایت کنند، اما مطمئن نیستند که چگونه بدون ناراحتی مردم به موضوع بپردازند.

دلایل شروع نکردن مکالمه در مورد رویدادهای جاری هرچه باشد، نتیجه این است که شما نسبت به کسانی که تحت تأثیر بحران قرار گرفته‌اند، بی‌اهمیت یا غیرقابل لمس می‌شوید. آنها در نگرانی یا از دست دادن خود احساس غیبت و انزوا می کنند. حتی زمانی که رهبران تصمیم می گیرند در مورد رویدادهای جاری بحث نکنند، اخبار در سراسر محل کار طنین انداز می شود و همه کارکنان متوجه عدم مشارکت رهبران در گفتگو می شوند.

به عنوان یک رهبر، مسئولیت شما این است که از کارمندان خود حمایت کنید و تیم خود را در بحران فعلی هدایت کنید. هنگامی که تأثیر یک موقعیت دشوار را بر زندگی شخصی افراد تأیید می کنید، به عنوان یک انسان با آنها ارتباط برقرار می کنید. با برقراری ارتباط با تجربه آنها، شفقت نشان می دهید و به آنها احترام می گذارید که مورد توجه و شنیده شدن قرار گیرند.

این تغییر – این عمل چرخش به سمت طرف مقابل – ارتباط عمیق تری ایجاد می کند. باعث ایجاد اعتماد و وفاداری می شود. به کارمندان شما اجازه می دهد بدانند که آنها بخشی از یک سیستم بزرگتر هستند که به آنها اهمیت می دهد.

این روزها هزاران کارمند شغل خود را ترک می کنند. در بسیاری از موارد، آنها را ترک می کنند زیرا احساس می کنند کارفرمایان به آنها یا تجربه آنها در شرکت اهمیتی نمی دهند. برای تغییر جزر و مد، زمان ایجاد فرصت هایی برای بحث آزاد و ارتباط واقعی فرا رسیده است.

مسیر برقراری این تعاملات ساده تر از آن چیزی است که فکر می کنید، اما همه چیز با ایجاد یک محیط امن در سازمان آغاز می شود. این تنها راهی است که هر کسی به اندازه کافی احساس راحتی می کند تا آنچه را که از سر می گذراند به اشتراک بگذارد. در اینجا سه ​​مرحله برای برقراری ارتباط با تیم خود در یک چرخه خبری دشوار آمده است:

علناً واقعه را تصدیق کنید. در یک ایمیل یا جلسه تالار شهر در سراسر شرکت، رویداد را نام ببرید و مشخص کنید که کجا ایستاده‌اید تا تیم شما بداند که آیا صحبت کردن در مورد موضوع با شما امن است یا خیر. آن را ساده نگه دارید، مانند:

• همه ما شاهد وقوع بحران انسانی در اوکراین هستیم.
• “آتش سوزی در غرب بیداد می کند. اگر پیشنهادی برای حمایت از ساکنان آن مناطق دارید، لطفاً به ما اطلاع دهید.”
• تنش در خیابان‌های شهر ما قابل لمس است. ما فردا عصر میزبان یک گفتگوی آزاد برای هر کسی هستیم که مایل است به ما بپیوندد.»

تاثیر اخبار بر تیم شما را بشناسید. پس از نامگذاری رویداد، باید به تیم خود نشان دهید که می‌دانید این رویداد به روش‌های مختلفی بر روی آنها تأثیر می‌گذارد و ممکن است برخی از آنها مستقیم‌تر از دیگران تأثیر بگذارند. در اینجا نیز به نشان دادن انسانیت خود کمک می کند:

• “من در پردازش همه اخبار مشکل دارم. به نظر من اطلاعات طاقت فرسا و منحرف کننده است، حتی اگر دوست یا خانواده ای در منطقه ندارم.”
• “من تعجب می کنم که چگونه اخبار در مورد این موضوع بسیار دشوار بر همه تاثیر می گذارد. لطفاً حتماً در جلسات تیم خود به این مسائل بپردازید.”
• اگر شما یا خانواده‌تان مستقیماً تحت تأثیر بحران فعلی قرار گرفته‌اید و راحت به ما بگویید، مایلیم در صورت امکان از شما حمایت کنیم.»

حمایت خود را ارائه دهید. بدون اینکه از مردم بخواهید در مبارزات خود به اشتراک بگذارند، گوش شنوا داشته باشید. به آنها بگویید چگونه ممکن است بتوانید از آنها حمایت کنید. باز هم می توانید این را کوتاه و ساده نگه دارید:

• “اگر می خواهید صحبت کنید، من اینجا هستم تا گوش کنم. و اگر به حمایت بیشتری نیاز دارید، مانند چند روز مرخصی برای مراقبت از خانواده خود یا کاهش حجم کاری، ما می توانیم با مدیر شما همکاری کنیم تا این کار را انجام دهیم. تنظیمات لازم.”

باز کردن درب این گفتگوها باعث ایجاد حس وحدت و پیوند می شود که نتیجه آن فرهنگ “ما در این با هم هستیم”. و این باید هدف نهایی برای همه محیط های محل کار باشد. حتی اگر مجبور باشید به کسی بگویید که “کاش می توانستیم بیشتر از آنچه می توانیم به شما کمک کنیم”، نشان می دهید که او برای شما و کل سازمان اهمیت دارد.

انتخاب سکوت در مورد آنچه خارج از درهای دفتر می گذرد ممکن است امن ترین راه باشد. اما سکوت شما بیانیه ای قوی است و ممکن است آن چیزی نباشد که می خواهید بیان کنید. اقدام یا عدم اقدام شما سیگنالی قوی به کارمندان می فرستد. اگر روشن کنید که همه بخشی از یک سازمان بزرگتر هستند، به آنها کمک می کنید که با شما، محل کارشان و یکدیگر ارتباط برقرار کنند. این حس ارتباط به کل تیم شما کمک می کند حتی سخت ترین زمان ها را پشت سر بگذارد.