در مواجهه با مشکلات سخت، اولین غریزه بسیاری از مردم این است که به دنبال راه حل باشند. اگر بتوانم آرام بنشینم و به اندازه کافی سخت تمرکز کنم، فکر می کنم، جواب را پیدا خواهم کرد.

این رویکرد در شرایطی کار می کند که نیروی بی رحم عنصر گمشده برای موفقیت است. اما همانطور که این پادکست جذاب اخیر ازرا کلاین با حضور آنی مورفی پل، نویسنده ذهن گستردهروشن می کند، برای بسیاری از وظایف، رویکرد پشت به صندلی احتمالاً نتیجه معکوس خواهد داشت.

مورفی پل توضیح می دهد که ما مغزمان را کنترل کننده بدنمان می دانیم، اما میزان درستی عکس آن را دست کم می گیریم. ما بدن را وادار می‌کنیم که حرکات خاصی انجام دهد یا وارد انواع خاصی از فضاها شود، مانند فضای باز، یا دست‌هایمان را به روشی خاص حرکت می‌دهیم، و این بر طرز فکر ما تأثیر می‌گذارد. و این اغلب یک راه کارآمدتر و مؤثرتر است. او می‌گوید: «تأثیر بر تفکر ما نسبت به شروع و پایان دادن اغلب با مغز و اینکه همه آن‌ها در ذهن ما اتفاق می‌افتد.»

یا، به طور واضح، می توانید نحوه عملکرد مغز خود را با نحوه حرکت بدن خود تغییر دهید. پیاده روی می تواند برای خلاقیت مفید باشد، دودلینگ به ما کمک می کند تا یاد بگیریم، و بیرون بودن در طبیعت می تواند استرس را تسکین دهد. و تحقیقات جدید نشان می دهد که روش دیگری برای تغییر بافت فیزیکی شما می تواند تفکر ما را تغییر دهد. هنگامی که به دنبال حل یک درگیری پیچیده از هر نوع هستید، بهتر است آن را در حین حرکت انجام دهید.

پیتر تی کولمن، روانشناس دانشگاه کلمبیا، در یکی از مقاله‌های اخیر دانشگاه کلمبیا، روانشناس دانشگاه کلمبیا، در مورد چگونگی حل بهترین راه حل برخی از تضادهای غیرقابل حل دنیا را ارائه می‌کند. این یافته ها برای مذاکره کنندگان و دیپلمات ها مفید است، اما برای کارآفرینان (و شرکای عاشقانه نیز) بسیار مفید است.

کلمن گزارش می دهد: “یکی از شاگردان سابق من به نام کریستین وب سعی کرده است نقاط بین حرکت و درگیری را به هم وصل کند. وب در طیف وسیعی از مطالعات انسانی دریافت که حرکت هم انگیزه و هم احتمال حل تعارضات بین فردی را افزایش می دهد.”

به نظر می‌رسد که مردم (و شامپانزه‌ها) زمانی که سرپا هستند و در اطراف راه می‌روند در حل تعارض‌ها بسیار بهتر عمل می‌کنند. چرا؟

در دنیای حل تعارضات انسانی، میانجی‌ها، مذاکره‌کنندگان و دیپلمات‌ها از همه اقشار – و همچنین والدین، معلمان، مدیران، و سایر حل‌کننده‌های اختلاف – تمایل دارند اکثریت قریب به اتفاق وقت خود (95 درصد؟) را عمیقاً در تحلیل صرف کنند. کلمن خاطرنشان می کند که از مشکلات ما و ارزیابی راه حل های ما و زمان بسیار کمی برای حرکت به جلو – از نظر شناختی یا فیزیکی -.

البته فکر کردن به نیازها و موقعیت خود و نیازها و موقعیت شریک مذاکره مهم است، اما افراد تمایل دارند در این مرحله تجزیه و تحلیل گیر کنند. به معنای واقعی کلمه بلند شدن و قدم زدن با هم به شکستن این بن بست کمک می کند. حرکت بدنی حرکت ذهنی را آهسته می کند. وقتی بدن ما فعال است، الگوهای تفکر تکراری بخشی از قدرت خود را از دست می دهند و راه حل های جدیدی برای ما پیش می آید.

کلمن توصیه های مفصلی را برای مذاکره کنندگان درگیری ارائه می دهد، اما برای یک کارآفرین معمولی، استفاده از این بینش نمی تواند ساده تر باشد. دفعه بعد که شما و هم بنیانگذارتان در گلوی همدیگر قرار گرفتید، تیم اجرایی تان نمی توانند در مورد حرکت بعدی شما به توافق برسند، یا شما و همسرتان روزها بر سر کارهای خانه با هم دعوا می کنید، به بحث دیگری ننشینید. چه کسی درست می گوید و چه کسی اشتباه می کند. در عوض، کفش‌های ورزشی خود را ببندید و با هم حرکت کنید.

کلمن می نویسد: «پیاده روی رفتن، ورزش کردن، ساختن چیزی، باغبانی، بازی کردن و دویدن همگی کمک می کنند تا ذهن ما را از شیارهای عمیق خارج کنیم و گاهی ما را از نشخوارهای ناخوشایند و دیگر انواع تله های عاطفی نامطلوب رهایی می بخشد. . .