مدت زیادی از آغاز بمباران در 24 فوریه نگذشته بود که آندری لیسکوویچ تصمیم گرفت خانه خود در سانفرانسیسکو را پشت سر بگذارد و برای کمک به تلاش های جنگی به زادگاهش اوکراین سفر کند.

لیسکوویچ، یک کارآفرین 37 ساله و اخیراً مدیرعامل شرکت پرسنل منقرض اوبر ورکز، از ارزیابی جدی ولودیمیر زلنسکی، رئیس جمهور اوکراین از وضعیت در روزهای اولیه حمله روسیه به اوکراین الهام گرفته است. او فکر می‌کرد، اگر رئیس‌جمهور اوکراین می‌خواهد با وجود تلاش‌های متعدد برای ترور، پشت سر بماند و از کشور دفاع کند، باید برای کمک به او نیز هر چه در توان دارد انجام دهد.

لیسکوویچ که در حین کار بر روی یک استارت آپ جدید فین تک خود به چندین استارتاپ مشاوره می داد، می گوید: «پس از اینکه من تمایل شخصی او را برای انجام فداکاری نهایی دیدم، این یک تصمیم نسبتاً ساده بود. اکنون او یک تیم زنجیره تامین داوطلبانه را در زادگاهش Zaporizhzhia، در جنوب شرقی اوکراین با همکاران سابق خود اداره می‌کند و هواپیماهای بدون سرنشین، کامیون‌های باری و سایر وسایل ضروری را برای کسانی که از وطن خود دفاع می‌کنند تهیه می‌کند.

لیسکوویچ می گوید: «این یک مشکل کارآفرینی است. این بسیار شبیه به راه اندازی یک استارتاپ است.

او پدر و مادرش را از برنامه خود برای رفتن به اوکراین آگاه نکرد، زیرا می دانست که مادرش از رفتن امتناع می کرد Zaporizhzhia، جایی که آنها هنوز همراه با برادر لیسکوویچ در آنجا زندگی می کنند. والدین او اکنون در شرق آلمان هستند. برادر لیسکوویچ پس از پیوستن به آنها، اکنون به اوکراین بازگشته است.

لیسکوویچ می گوید: «ما یک تخلیه را تمرین کردیم،» و توضیح می دهد که اولین تمرین در مراحل اولیه جنگ روسیه و اوکراین در سال 2014 انجام شد. رودخانه دنیپر – تا در صورت منفجر شدن پل های روی رودخانه در اثر حمله روسیه، آنها بتوانند راه فراری داشته باشند. به محض اینکه پوتین را در تلویزیون دیدم، واضح بود که [invasion had] شروع کرد و من با پدرم تماس گرفتم و به او گفتم مامان را بیدار کن و برو.”

و به این ترتیب سفر 70 ساعته لیسکوویچ آغاز شد که شامل سه پرواز، یک اتوبوس از دست رفته، یک اتوبوس دیگر، دو قطار، پنج تاکسی، یک ماشین آتش نشانی و در نهایت عبور از مرز لهستان و اوکراین با پای پیاده بود. پیش‌بینی‌ها در روزهای اولیه تهاجم بد بود و بسیاری فکر می‌کردند اوکراین به سرعت سقوط خواهد کرد. خود لیسکوویچ نیز در این طرز فکر مشترک بود و انتظار داشت که زاپوریژژیا را در آستانه تصرف توسط نیروهای روسی بیابد.

اما اینطور نبود. سربازان روسی یک نیروگاه اتمی در زاپوریژژیا را تصرف کردند، اما نیروهای اوکراینی در مقابل حملات روسیه در منطقه ایستادگی کردند. هنگامی که لیسکوویچ در 2 مارس وارد شد، به دفتر نظام وظیفه رفت و از او پرسید که چگونه می تواند خدمت کند. با توجه به سابقه او به عنوان یک کارآفرین، تصمیم گرفته شد که مهارت های او برای تامین منابع مناسب باشد.

لیسکوویچ قبلاً یکی از بنیانگذاران BigEd، یک استارت آپ آکادمیک بود، و همچنین پوپر، یک پلت فرم آزمایش های رفتاری برای دانشمندان علوم اجتماعی را تأسیس کرده بود – که در دوران تحصیلات تکمیلی در دانشگاه هاروارد روی هر دوی آنها کار می کرد. BigEd پس از راه اندازی edX توسط هاروارد و تبدیل آن به کانال انحصاری برای انتشار مطالب درسی هاروارد، تعطیل شد. در مورد پوپر، لیسکوویچ توضیح می‌دهد که او از این نرم‌افزار برای پایان‌نامه‌اش استفاده می‌کرد، اما در نهایت پس از فارغ‌التحصیلی آن را دنبال نکرد، زیرا بازار آکادمیک بسیار کوچک بود. او می گوید که مجوز این فناوری را به موسسه علوم شبکه ییل داده و به دره سیلیکون نقل مکان کرده است. او در حال حاضر یک آپارتمان در محله چینی سانفرانسیسکو دارد.

زمانی که در اوبر کار می کرد، قبل از اینکه وارد Uber Works شود، به عنوان رئیس علم داده و سرپرست پروژه های ویژه کار می کرد.

لیسکوویچ با تکیه بر تخصص گذشته خود، صندوق دفاع اوکراین را ایجاد کرد، یک شبکه زنجیره تامین داوطلبانه که با هفت نفر از همکاران سابق Uber و سایر داوطلبان اوکراینی روی آن کار می کند. این گروه موارد کلیدی را برای داوطلبان اوکراینی که در جنگ می‌جنگند، از جمله کیت‌های کمک‌های اولیه، غذا، لباس، تلفن، شارژر، و تجهیزات حفاظت فردی تهیه می‌کند. نقش او در Uber Works و به عنوان یک کارآفرین. او به Uber و Uber Works اشاره می کند و آنها را به عنوان شرکت های لجستیکی توصیف می کند که تلاش های فعلی او را برای انتقال اقلام از نقطه A به نقطه B اطلاع داده اند.

برای اولین بار، مدیریت زنجیره تامین نیاز به مهارت های حل مسئله زیادی دارد. و تلاش یک نبرد سخت است. لیسکوویچ می گوید که تیم او حتی یک محموله را ندیده است که طبق برنامه پیش رفته باشد، زیرا هیچ فرآیند قابل اعتماد و قابل تکراری در دسترس نیست. آنها مدام روش های مختلف حمل و نقل و مسیرهای مختلف را آزمایش می کنند.

لیسکوویچ می گوید: «این جایی است که شما شروع به قدردانی از آمازون می کنید. این تجملاتی نیست که مردم در اینجا دارند – تدارکاتی که مردم در آمریکا آن را بدیهی می‌دانند، تجملاتی کاملاً باورنکردنی است.»

لیسکوویچ و تیمش در ابتدا بر خرید محلی متمرکز شدند تا بتوانند به سرعت تجهیزات را به سربازان در خط مقدم انتقال دهند. اگرچه این گزینه ارجح است، اما اوکراین بیشتر لوازم مورد نیاز را تولید نمی کند. و از چیزهایی که کشور تولید می کند، موجودی محدودی وجود دارد. به عنوان مثال، اوکراین نفت و گاز دارد، اما هرگز به اندازه کافی برای برآوردن نیازهای خود تولید نکرده است، و به روسیه اجازه می دهد تا انرژی را در آن بخش از جهان خفه کند. این منجر به مسائل درجه سوم مانند خطوط آمبولانس در انتظار سوخت شده است:

تا کنون، بزرگترین درسی که لیسکوویچ آموخته است این است که جایگزین کردن سیستم بازار، به ویژه در پس زمینه جنگ، چقدر دشوار است. و علیرغم بهترین نیت اهداکنندگان در ارائه لوازم، هیچ تضمینی وجود ندارد که این منابع به مقصد مورد نظر خود ختم شود.

لیسکوویچ توضیح می‌دهد که لویو، شهری که ۷ تا ۸ ساعت با ماشین از پایتخت اوکراین، کیف فاصله دارد، مرکز اصلی کمک‌های بشردوستانه است. لیسکوویچ می‌گوید در یک نقطه، لیسکوویچ و تیمش با هزاران کمک مالی بدون علامت روبرو شدند و هیچ‌کس نمی‌دانست داخل آنها چیست. وقتی تیم او تعدادی از جعبه ها را باز کرد، محموله هایی از غذای کودک و محصولات قاعدگی را پیدا کردند.

او می‌گوید: «ما چیزهایی داریم که مطمئناً ارتش به آن‌ها نیازی ندارد، و افزود که «در عین حال، پناهندگان در سمت لهستانی مرز احتمالاً کاربرد بسیار بهتری برای این محصولات داشتند.» بر اساس گزارش سازمان ملل متحد، بیش از 4.2 میلیون نفر از زمان تهاجم به اوکراین فرار کرده اند.

اکنون لیسکوویچ و بقیه صندوق دفاع اوکراین در حال تغییر رویکرد خود هستند. از آنجایی که نیاز کمتری به موارد ضروری وجود دارد، لیسکوویچ به دنبال استفاده از تخصص منحصر به فرد خود و تیمش با توجه به روابط آنها با سیلیکون ولی و سایر تولیدکنندگان است. تمرکز فعلی آنها بر روی تهیه و استقرار سریع محصولات با فناوری پیشرفته مانند هواپیماهای بدون سرنشین است: