اگر می‌خواهید مهارت‌های صحبت کردن خود را در جمع تقویت کنید، تنها کاری که باید انجام دهید این است که بپرسید. ایجاد هر مهارتی نیاز به بازخورد دارد، اما بسیاری از مردم تمایلی به درخواست کمک ندارند.

اخیراً در حال فکر کردن به موضوع بازخورد بودم که برای رفع مشکلی که مربیم به آن اشاره کرد به زمین گلف رفتم. در همین حین، مرد کنار من به طرز وحشیانه ای تاب می خورد و به همه جا توپ می زد، به جز جایی که هدفش را می گرفت. او اشتباهات یکسانی را بارها و بارها مرتکب می شد و با هر تاب عصبانی می شد.

بعید است که گلف باز ناامید درس خوانده باشد زیرا هیچ معلمی به او نگفت که به این سرعت تمرین کند. در واقع، تنها حدود 14 درصد از گلف بازان تفریحی درس می خوانند. برای برخی از افراد، نفس مانع ایجاد می شود. هیچ کس دوست ندارد به او گفته شود که باید چیزی را اصلاح کند. نتیجه این است که آنها هرگز به پتانسیل کامل خود نمی رسند.

وقتی نوبت به بهبود مهارت‌هایشان می‌رسد، ورزشکاران قهرمان، کارآفرینان موفق و رهبران برتر کسب‌وکار دیدگاه بسیار متفاوتی نسبت به افراد عادی دارند.

آنها دائماً سؤال زیر را می پرسند:

این سوال ساده می تواند منجر به پیشرفت های چشمگیری در مهارت های صحبت کردن در جمع شما شود.

من دو مشاهدات مهم را در حرفه خود به عنوان یک مربی ارتباطی انجام داده ام. اول، بهترین سخنرانان عمومی بازخورد درخواست می کنند. دوم، بیشتر مردم تا زمانی که از آنها خواسته نشود، تمایلی به ارائه نظرات خود ندارند. این بدان معناست که اگر می‌خواهید مهارت‌های سخنرانی عمومی خود را به سطح بالاتری ببرید، نظر مردم را بپرسید.

به عنوان مثال، من ده کتاب نوشته ام و سخنرانی های کلیدی برای مخاطبان در سراسر جهان داشته ام. و بنابراین وقتی من از آنها نظرشان را در مورد یک ارائه یا یک نوشته می‌پرسم، مردم تعجب می‌کنند. آنها فرض می کنند که من بازخورد نمی خواهم، اما برعکس آن صادق است. من مشتاق بازخورد هستم، زیرا همانطور که یکی از مدیران ارشد اجرایی در دهه 60 خود اخیراً به من گفت: “مهم نیست چقدر خوب فکر می کنیم، همه ما می توانیم بهتر شویم، به خصوص وقتی صحبت از نوشتن و صحبت به میان می آید.”

فرض کنید در حال آماده شدن برای یک ارائه مهم هستید. اکثر مردم قرار نیست بازخورد ناخواسته ای در مورد سبک صحبت کردن شما ارائه دهند. نمی توانم بگویم آنها را مقصر می دانم. شما نمی خواهید آن فرد آزاردهنده ای باشید که عیوب دیگران را تشخیص می دهد – به خصوص بدون اینکه از شما خواسته شود.

به همین دلیل است که نمی توانید منتظر باشید تا مردم به شما بازخورد بدهند. در عوض، باید به طور فعال نظر آنها را جویا شوید.

درخواست بازخورد نشانه ضعف نیست. این نشانه اعتماد به نفس است.

اکثر مردم تصور می کنند که استیو جابز، یکی از بنیانگذاران اپل، به نظر دیگران اهمیتی نمی دهد. آنها اشتباه می کنند. من اولین کتاب را در مورد اینکه جابز چگونه محصولات معروف خود را ایجاد کرد نوشتم. جابز ارائه های خود را مانند یک نمایش تئاتر تمرین می کرد. او روی صحنه پرید، صدایش را بلند کرد و طوری اشاره کرد که انگار با هزاران نفر صحبت می کند، حتی با وجود اینکه چند نفر در سالن نشسته بودند.

جابز سپس از صحنه خارج می‌شد، صدایش را پایین می‌آورد و از شرکت‌کنندگان می‌پرسید که چه فکر می‌کنند. او نمی خواست بشنود چه کاری را خوب انجام داده است. او می خواست بداند چه کاری می تواند بهتر انجام دهد: آیا پیام نیاز به توضیح داشت؟ آیا اسلایدها نیاز به ساده سازی داشتند؟ آیا دمو باید کوتاهتر باشد؟

من در جلسات تمرینی بی‌شماری با مدیران عامل و کارآفرینان معروفی که بر روی ارائه‌های ماموریت حیاتی کار می‌کنند، شرکت کرده‌ام. آنها به ندرت می پرسند: “چطور کار کردم؟” این سوال فقط اظهارات مثبتی را به همراه دارد زیرا هیچ کس نمی خواهد به عنوان منتقد رئیس دیده شود.

در عوض، رهبران موفق می پرسند: “چگونه می توانم بهتر عمل کنم؟”